Στις αρχές του ’80 κάναμε κοπάνα από το σχολείο για να πάμε στην πορεία του Πολυτεχνείου μέχρι να καθιερωθεί σαν σχολική γιορτή. Κι όταν καθιερώθηκε γίνονταν πολύ ωραίες σχολικές εκδηλώσεις πάντα με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη στην πρώτη γραμμή.Στα χρόνια που πέρασαν δεν σταμάτησαν οι τριβές για τον εορτασμό λόγω των πάσης φύσεως «αρνητών» της εξέγερσης. Κι αυτές όμως οι διαφωνίες πάλιωσαν πια και δεν παράγουν αποτέλεσμα.
Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα στην πρόσληψη των ιστορικών γεγονότων από εκείνους που δεν τα αποδέχονται για ιδεολογικούς λόγους. Είναι οι «πόλεμοι μνήμης», όπως τους λέμε οι οποίοι ενίοτε είναι πολύ ισχυροί. Στην Ισπανία ας πούμε ακόμα παράγει ένταση η διευθέτηση του παρελθόντος της δικτατορίας του Φράνκο και η αποκατάσταση της μνήμης των θυμάτων.
Κι όσο πιο νωπά είναι τα γεγονότα τόσο πιο έντονες είναι οι ερμηνείες που τα αρνούνται.
Αλλά από κάποια στιγμή και πέρα το επίσημο κράτος που υπερασπίζεται το όλον και έχει στόχο την κοινωνική συνοχή, μπορεί να βάζει ένα μέτρο και να φέρνει τις ισορροπίες. Άλλωστε κάποτε οι «πόλεμοι» πρέπει να τελειώνουν και να αφήνεται ελεύθερη η πρόσβαση όλων στην ιστορική αλήθεια και μνήμη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ