Διακρίνεται ήδη αργά, αλλά σταθερά η ανάδυση μίας οριογραμμής στη συνάντηση της πολιτικής με το κοινωνικό πρόβλημα σήμερα. Ας ελπίσουμε βέβαια να αποδεχτούν όλοι ότι υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα γιατί αν δεν γίνει και αυτό, τότε θα έχουμε μία ακραία τοποθέτηση των ορίων εκεί που ο ορισμός του πολιτικού ξεκινάει από το «δεν υπάρχει κοινωνία».
Αν όμως αποδεχτούμε το βασικό που είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες, τουλάχιστον αυτές στην Ευρώπη που την ξέρουμε καλύτερα, τότε εμφανίζεται ως συνέπεια και το πρόβλημα της πολιτικής. Γιατί η πολιτική είναι ακριβώς η θεραπεία των κοινωνικών προβλημάτων και ο σηματωρός για την κοινωνική πρόοδο και την ευημερία. Η πολιτική δεν είναι η φωνή της εξουσίας, αλλά η φωνή της κοινωνίας που συναντά τους εκπροσώπους της εξουσίας, σε μία συνάντηση η οποία στις δημοκρατίες μας στοχεύει στην ισορροπία, τη σύνθεση και τη δημιουργική επανεκκίνηση πάνω στο συμβόλαιο που συνυπογράφουν νοερά ή μη, οι δύο πλευρές.
Και για να μη απομακρυνόμαστε από το βασικό, ως πρόβλημα ορίζουμε σήμερα, την ανεργία, το υψηλό κόστος διαβίωσης, την έλλειψη στέγης και τις μειωμένες μέριμνες σε παιδεία και υγεία. Βασικά θέματα σε όλες τις χρονικές περιόδους, αλλά σήμερα οξυμένα.
Το ζήτημα στις μέρες μας, μετά από αλλεπάλληλες και διαρκείς κρίσεις, δεν είναι σε καμία περίπτωση η προσέλκυση επενδύσεων, η απόδοση των ομολόγων και τα τραπεζικά προϊόντα, ούτε η αύξηση του ρυθμού κέρδους των επιχειρήσεων.
Αυτά, το πολύ πολύ να θεωρηθούν μέρος ενός σχεδίου με το οποίο κάποιες πολιτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την κοινωνική πολιτική τους.
Το σχέδιο όμως, πρέπει να υπάρχει για να αυξήσει τα προσεχή χρόνια καθοριστικά τις θέσεις εργασίας, τη στεγαστική κάλυψη, την πρόσβαση στη μόρφωση και την υγεία των ανθρώπων, των πολιτών, της κοινωνίας. Αν αυτό δεν γίνει, τότε δεν έχει νόημα να μιλάμε στις μέρες μας για πολιτικές, για αγορές ή για γεωπολιτική. Εξουσία χωρίς εξασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας δεν είναι παρά η εκπρόσωπος των λίγων, κυρίαρχων του χρήματος και δυναστών του πλανήτη. Ας γίνει ξεκάθαρο αυτό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
