Τις δυσκολίες που έχει η επέκταση της Ιόνιας Οδού ως την Κακαβιά ανέδειξε η σύσκεψη με το υπουργείο Υποδομών, χτες στη Βουλή παρουσία των τοπικών παραγόντων.
Η κυριότερη δυσκολία είναι η εξασφάλιση της χρηματοδότησης. Σε αυτό προσκρούει σήμερα το έργο, αυτό έβρισκε μπροστά της και η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως και η κυβέρνηση προ του 2015. Το σημειώνουμε αυτό γιατί κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει και η συζήτηση περί ευθυνών για να πάμε παρακάτω. Η σημερινή κυβέρνηση αν ελέγχεται για κάτι είναι ότι δεν είχε παρουσιάσει προεκλογικά κανέναν σχεδιασμό που να ερχόταν σε αντίθεση με το έργο ενός μεγάλου αυτοκινητοδρόμου. Αντίθετα έγινε κατανοητό τις τελευταίες ημέρες ότι προσπάθησε να βρει μετεκλογικά λύσεις υποβαθμίζοντας το μέγεθος του οδικού άξονα. Μέχρις εκεί όμως είναι οι ευθύνες της.
Από εδώ και πέρα, το δύσκολο είναι να τηρηθεί ο σχεδιασμός. Είμαστε δηλαδή στο επίπεδο που ήμασταν και το καλοκαίρι του 2019 και τον Ιανουάριο του 2015. Μόνο κέρδος από τις πρόσφατες συζητήσεις η αναγνώριση του μετωπικού αιτήματος για έναν κανονικό οδικό άξονα και η πρόθεση της κυβέρνησης να αναζητήσει τελικά λύσεις. Κάτι είναι και αυτό. Όσο για τις λύσεις δεν έρχονται από το πουθενά, αντίθετα υπήρχαν και παλιότερα στο τραπέζι, όπως η πιθανότητα να γίνει με σύμβαση παραχώρησης ή να προχωρήσει ανεξάρτητα το τμήμα ως το Καλπάκι από το τμήμα στη συνέχεια ως την Κακαβιά.
Μπροστά μας έχουμε ένα ρεαλιστικό πρόβλημα: Να βρεθούν πόροι. Είναι δύσκολο γιατί δεν υπάρχουν επαρκή χρηματοδοτικά εργαλεία για όλες τις ανάγκες της χώρας. Από την άλλη και η κυβέρνηση αποφεύγει να ξεκαθαρίσει το ποια θεωρεί ιεραρχικά σημαντικότερα έργα, όπως έκαναν και οι προηγούμενες άλλωστε. Στην Ήπειρο πάντως, όλοι θεωρούν ότι ο δρόμος πρέπει να γίνει. Υπάρχει κυβέρνηση που μπορεί να αγνοήσει ένα τόσο σημαντικό, μετωπικό αίτημα; Αυτό είναι το δεύτερο σημείο που προκύπτει από τις εξελίξεις.
