Με αφορμή την επέτειο μνήμης της σφαγής του Κομμένου και όλων των χωριών της Ηπείρου που καταστράφηκαν το 1943-44 από τους Ναζί ας επισημάνουμε δύο πράγματα ξανά:
– Οι Γερμανοί δεν έκαναν “αντίποινα” για αντάρτικα χτυπήματα, ούτε απλώς πολεμούσαν, οπότε και όλα «δικαιολογούνται», επειδή «ήταν πόλεμος». Οι μαζικές σφαγές στα χωριά της Ηπείρου έγιναν βάσει σχεδίων και επιχειρήσεων για να διατηρήσουν ασφαλείς για τις κατοχικές δυνάμεις τις συγκοινωνιακές οδούς, να έχουν μεγάλες ζώνες χωρίς πίεση για τα στρατεύματά τους και για να υπάρχει παραδειγματισμός για το μέλλον.
– Η βασική τακτική που χρησιμοποίησαν οι Ναζί ήταν οι μαζικές εκτελέσεις και η τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις ενεπλάκησαν σε κάποια ανοιχτή μάχη. Κάτι που σημαίνει ότι στο σχέδιο περιλαμβάνονταν και η εξόντωση των κατοίκων των χωριών, όπως και το κάψιμο των σπιτιών, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην υπάρχει και τοπική οικονομική και κοινωνική ζωή πέρα από όση ήταν χρήσιμη για τον ανεφοδιασμό τους, την εύρεση ομήρων για εργασία κλπ. Σε αυτό συνηγορούσε και η ιδεολογία τους για την άρεια φυλή που έβαζε και τους Έλληνες σε κατώτερη κατηγορία ανθρώπων.
Η τρομοκρατία και οι μαζικές εκτελέσεις από τους Γερμανούς το ‘40 συνιστούν έγκλημα πολέμου, γι’ αυτό και επιβάλλεται να υπάρξει τιμωρία των ενόχων με ολοκλήρωση των νομικών ενεργειών που άρχισαν μεταπολεμικά και νομική αποκατάσταση των θυμάτων και της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων και αποζημιώσεων αφού το πλήγμα στη χώρα είχε συνέπειες για δεκαετίες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
