Το τελευταίο διάστημα δώσαμε από αυτή τη στήλη, βάρος στη μορφή της πόλης. Στη μορφή που έχει σήμερα και αυτή που θα θέλαμε να έχει στο μέλλον. Το ερώτημα περί της μορφής προέκυψε από την κινητικότητα γύρω από τον σχεδιασμό ή και την υλοποίηση μεγάλων έργων. Εξηγήσαμε ήδη ότι αυτή η κινητικότητα δεν είναι παράλογη, αλλά έχει να κάνει κυρίως με το μεταίχμιο στο οποίο βρισκόμαστε ως προς την εξασφάλιση κονδυλίων από τα σημαντικότερα χρηματοδοτικά εργαλεία. Αυτήν την περίοδο κλείνουν το νέο ΕΣΠΑ, το Ταμείο Ανάκαμψης ή το πρόγραμμα των δήμων «Αντ. Τρίτσης», οπότε όπως είναι λογικό προτάσσονται ιδέες, σχέδια και ώριμα έργα προς ένταξη και υλοποίηση. Ως προς αυτό όποιος είναι πιο έτοιμος θα δει και τα σχέδιά του να υλοποιούνται.
Εντοπίζουμε ήδη πάντως δύο παραλείψεις.
Η πρώτη είναι η ως ένα βαθμό σημαντική απουσία του Δήμου Ιωαννιτών. Η χωροθέτηση του μεγάλου Κλειστού, το άνοιγμα της υπόθεσης αλλαγής οριοθέτησης της λίμνης και η πρόθεση υλοποίησης που εκφράστηκε από την κυβέρνηση του παραλιμνίου ποδηλατοδρόμου, είναι θέματα που θα έπρεπε να είχαν κινητοποιήσει άμεσα τη δημοτική αρχή αλλά και τις δημοτικές παρατάξεις. Ειδικά η δημοτική αρχή, η οποία τις τελευταίες ημέρες προώθησε επίσης σημαντικά έργα όπως το Πάρκο Πυρσινέλλα ή το παλιό πανεπιστήμιο, επιδεικνύει ως προς τα υπόλοιπα μία αξιοπρόσεκτη…σιωπή. Υποδηλώνει ίσως αυτό μία αμηχανία και έλλειψη προετοιμασίας; Θα φανεί. Το ερώτημα ισχύει πάντως και για τις δημοτικές παρατάξεις ενώ θα περιμένουμε να δούμε και πώς θα τοποθετηθεί συνολικά και το ΤΕΕ Ηπείρου και άλλοι επιστημονικοί φορείς.
Η δεύτερη έλλειψη που διαπιστώνουμε είναι αυτή του συντονισμού. Ενός υπερτοπικού και εκ των άνω συντονισμού που να φέρνει κοντά τους θεσμικούς φορείς που έχουν αρμοδιότητες και προχωράνε σε μεγάλες παρεμβάσεις. Δεν θα έπρεπε να έχει ήδη ανακοινωθεί κοινή πρωτοβουλία Δήμου και Περιφέρειας για το στρατόπεδο Βελισσαρίου;
Σίγουρα απαιτείται όμως, και μία συντονισμένη κίνηση από το σύνολο των φορέων που έχουν αρμοδιότητες στη μορφή και τα έργα της πόλης. Τα ζητήματα προστασίας της λίμνης, αλλά και των οδικών αξόνων και των μετακινήσεων ή δημιουργίας πάρκων και διοικητικών κέντρων, είναι τέτοια ώστε πρέπει να υπάρχει αφενός αυξημένη πληροφόρηση και αφετέρου κοινές συνισταμένες από ειδικούς και αρμόδιους. Για παράδειγμα αν παραχωρηθεί το στρατόπεδο, θα δημιουργηθεί εκεί ένα διοικητικό κέντρο, όπως είχε αναφερθεί παλιότερα και ποιες υπηρεσίες θα στεγάσει;
Τέλος, για όλα τα έργα σημασία έχει και η βιωσιμότητά τους, η συντήρησή τους. Δεν είναι απλό ζήτημα γιατί πρέπει να βλέπουμε και τις επόμενες γενιές. Ήδη για τις παλιές υποδομές το άγχος είναι η ενεργειακή τους αναβάθμιση.
Αν είναι πάντως να ανοίξει η συζήτηση για τα μεγάλα έργα, θα πρέπει να ανοίξει με γνώμονα την ανάγκη συντονισμού και κοινές δράσεων, γιατί μιλάμε ακριβώς για το δημόσιο συμφέρον.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
