Πολλά χρόνια τώρα προσπαθώ να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους Δεξιοί και Αριστεροί, όλες οι πολιτικές πλευρές, γοητεύονται από άθλιες ενημερωτικές ιστοσελίδες και τις προτιμούν (το ίδιο ισχύει και μερίδα του Τύπου που βγαίνει από το ανάλογο trash) για να ενημερώνονται.
Αδιαφορούν για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους το οποίο συχνά είναι σκοτεινό, για τις ιδεολογικές καταβολές που συχνά είναι στην ακροδεξιά και τη μαυρίλα, για την απουσία σεβασμού στη δημοσιογραφική εργασία, για τις μόνιμες σχέσεις με την εξουσία και τη μίσθαρνη εξάρτησή τους.
Το βλέπουμε κι αυτόν τον καιρό που συμβαίνουν μεγάλα πράγματα από την πανδημία ως τα ελληνοτουρκικά.
Πιστεύω καταρχάς ότι τις νιώθουν οικείες όλες αυτές τις καταστάσεις, δεν τις θεωρούν περίεργες ή εξαιρέσεις. Πιστεύουν ότι είναι “σαν εμάς”.
Επίσης, αυτή είναι η αισθητική τους, νιώθουν καλά μέσα της. Σίγουρα, έχουν χαμηλές απαιτήσεις από την ενημέρωση. Λίγο ροζ κουτσομπολιά, ένα παραπολιτικό για τον αντίπαλο, κάτι που να συζητιέται με τον καφέ… περνάει η μέρα.
Είναι και ο συντηρητισμός. Μην τον ακούς τον άλλο ότι είναι αριστερός, προοδευτικός, ή φιλελεύθερος δεξιός. Αυτά είναι λόγια. Το σπιτάκι, το αυτοκινητάκι, τα λεφτά της οικογένειας, κανά ενοίκιο, ένας μισογάμος, καμιά ανικανοποίητη επιθυμία, αυτές είναι οι αξίες οι καθημερινές για κάμποσους και ικανοποιούνται ως «αξίες» από τον χυλό της μετριότητας που λαμβάνουν ως ενημέρωση.
Αν μάλιστα έχουν και κάποια θέση εξουσίας και αλληλοσχετιστούν με το “Μέσο”, τότε ακόμα καλύτερα, γιατί μπορούν να νιώσουν στο μικρό χωριό τους και λίγη από την αίγλη του διαπλεκόμενου. Και η διαπλοκή έχει τη γοητεία της.
Όλο αυτό το μίζερο και βαθιά συντηρητικό τελικά σύμπαν της “ενημέρωσης” από ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να σταθούν πουθενά στον προηγμένο κόσμο, δεν είναι παρά ο καθρέφτης των αναγνωστών τους και των πολιτικών που τους υποστηρίζουν.
Αλλά δεν λέω κάτι καινούργιο. Μια μπαναλιτέ του υπόκοσμου, της γραφικότητας και του υποδόριου φασισμού είναι όλα αυτά.
+ Εισιτήρια. Για να μην υπάρχουν προβλήματα με εισιτήρια και είσοδο σε παραστάσεις ειδικά όταν είναι ελεύθερη η είσοδος, οι διοργανωτές πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των παραστάσεων που έδωσε πρόσφατα η Λυρική Σκηνή στο Ιτς Καλέ. Ηλεκτρονικός σύνδεσμος, κράτηση θέσης και εκτύπωση ώστε να γίνεται έλεγχος με γραμμοκώδικα. Απλές ψηφιακές εφαρμογές τις οποίες όλοι μπορούν πια να χρησιμοποιήσουν. Και ούτε ουρές σε γκισέ και ταμεία, ούτε παρεξηγήσεις. Και είναι μέτρο που ήρθε για να μείνει και μετά την πανδημία.
– Διαχείριση. Δεν τα κατάφερε στο συμβολικό επίπεδο η κυβέρνηση στην Εύβοια, πόσο μάλλον όταν έπρεπε να διαχεριστεί και μία πραγματικότητα που άφησε πίσω της 8 νεκρούς. Πολλή κουβέντα για το 112, τα μετεωρολογικά δελτία… και μία αίσθηση μεταφοράς των ευθυνών μακριά από τον κρατικό μηχανισμό. Μάλλον έπρεπε να είναι πιο χαμηλοί οι τόνοι τις πρώτες ώρες της τραγωδίας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
