Στην Ήπειρο και ειδικά στα Γιάννενα όπου και οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες, υπάρχει μία αίσθηση στασιμότητας, ότι δεν προχωράνε τα πράγματα. Για να μην έχουμε μία αίσθηση της επικαιρότητας, είμαστε ακόμα στις ανακοινώσεις που είχε κάνει ο πρωθυπουργός και η υπουργική ομάδα, στο τέλος της χρονιάς που πέρασε. Στις ανακοινώσεις, γιατί υλοποίηση δεν έχουμε δει. Και όπως όλοι θυμούνται πέρασε και μία περίοδος διετίας, το 2019 και το 2020 που η Ήπειρος δεν ήταν καν στις κυβερνητικές εξαγγελίες για μεγάλα έργα.
Για αυτό και η επικαιρότητα σήμερα μοιάζει με την παλιότερη. Ιωάννινα- Κακαβιά, παραλίμνιος πεζόδρομος, Κλειστό Ξιφασκίας, Πάρκο Τεχνολογίας… αυτά. Και υλοποίηση των προγραμμάτων βέβαια από τους Δήμους από το ΕΣΠΑ και η διαρκής τριβή με την κυβέρνηση για πόρους, και ίσως κάπως να αλλάζει τον κανόνα το Ταμείο Ανάκαμψης που έρχεται να προσθέσει νέα δεδομένα.
Γιατί αυτή η στασιμότητα; Αντί να απαντήσουμε με το αντανακλαστικό του παρελθόντος ότι φταίνε αυτοί που διοικούν, – οπότε και θα αναμένει κανείς ποιος θα τους αλλάξει στις εκλογές του 2023- ας δούμε δύο επιπλέον παραμέτρους.
Η πρώτη είναι ότι έχει αλλάξει η μορφή και ο τρόπος που σχεδιάζονται και υλοποιούνται τα έργα. Πλέον έχουν ρόλο οι τεχνοκράτες, θεωρείται ως δεδομένο ότι πρέπει να υπάρχει συγχρονισμός με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, φεύγουμε από τη λογική των υποδομών και πάμε σε πιο «άυλες» δομές που παραπέμπουν στον ψηφιακό κόσμο, την ανταγωνιστικότητα, την αγορά, την απασχόληση και το κυριότερο παραπέμπουν σε πολύ χειροπιαστά και μετρήσιμα αποτελέσματα.
Στις μέρες μας επίσης, ένα έργο γίνεται μόνο μέσω συνεργασίας. Φορείς, θεσμικοί παράγοντες, υπηρεσίες, σύμβουλοι, εταιρίες, όλοι δημιουργούν ομάδες για να τρέξουν προγράμματα και μόνο αν πετύχει η συνεργασία πάει καλά και το έργο.
Μπορεί αυτά τα δύο σημεία να μην φαίνονται ακόμα ως κρίσιμα στη δημόσια σφαίρα, αλλά είναι. Και θα αποδεικνύεται όσο περνάει ο καιρός, περισσότερο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
