Διακρίνεται ήδη από τις πολιτικές εξελίξεις ένα όριο πάνω στο οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να δομήσει ένα νέο αφήγημα για την διαχειριστική της ικανότητα και η αντιπολίτευση να οριοθετήσει καλύτερα το χώρο της.
Πρόκειται για το δίπολο: Καταστροφές μεγάλων περιοχών και αποκατάσταση των ζημιών.
Η κυβέρνηση, με προσωπική σε μεγάλο βαθμό επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, πέρασε πολύ γρήγορα, πριν καν σβήσουν οι φωτιές στην Εύβοια, στη φάση των πολιτικών αποκατάστασης και αποζημιώσεων. Θέλησε έτσι να δείξει ότι στηρίζει την κοινωνική ζωή και την οικονομική ανάπτυξη, παρά τα ανυπέρβλητα συχνά εμπόδια που βάζει η κλιματική αλλαγή, αλλά και τα προβλήματα από την κρατική ολιγωρία ή τη γραφειοκρατία. Έστειλε το μήνυμα «η ζωή συνεχίζεται» έχοντας ως όπλο ότι κατάφερε να περιορίσει κατά πολύ τις απώλειες ζωών στο πεδίο των πυρκαγιών.
Το πρόβλημα εδώ για την κυβέρνηση είναι ότι η ίδια η πραγματικότητα μπορεί να ακυρώνει τους πολιτικούς σχεδιασμούς. Απόδειξη η συνεχιζόμενη καταστροφή από φωτιές, όπως χτες στα Βίλια Αττικής, μία κατάσταση που εμπέδωσε σε μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης ότι κάτι δεν πάει καλά στον μηχανισμό αντιμετώπισης καταστροφών, χρεώνοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας κράτησε χαμηλούς θεσμικά τόνους, διατηρώντας όμως συνέχεια στο προσκήνιο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι βρέθηκαν κατεστραμμένοι από τις φωτιές. Το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η αντιπολίτευση είναι στην παρουσίαση εναλλακτικού σχεδίου τόσο για την πρόληψη όσο κυρίως για την αποκατάσταση των ζημιών.
Όσο κι αν λέμε, ότι οι φυσικές καταστροφές δεν είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, και σίγουρα δεν είναι θέμα ιδεολογικής αντιπαράθεσης, η διαχείριση και τα μέτρα πρόληψης και αποκατάστασης είναι πολιτικό ζήτημα. Η κοινωνία ζητά από την Πολιτεία να την προστατεύσει και να την βοηθήσει τη δύσκολη ώρα. Κι από αυτή την ευθύνη δεν μπορεί να ξεφύγει καμία πολιτική δύναμη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
