Αν λειτουργούσαμε μόνο εμπειρικά, αυτήν την περίοδο, ακούγοντας τι λένε γύρω μας, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα, ότι σχεδόν όλοι κολλάνε κορωνοϊό, ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα κι ότι ακόμα περισσότεροι δεν θα πάνε πραγματικές διακοπές.
Αλλά και στοιχεία να βρούμε από απογραφές και δημοσκοπήσεις, δεν θα πέσουμε μακριά.
Υπό κάποια έννοια πάλι καλά. Δηλαδή, τις ζούμε όπως μπορούμε καλύτερα τις ζωές μας. Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία, αλλά και την οικονομική κρίση και όλες τις δυσκολίες. Και δεν μας καταβάλλει η προοπτική των δεινών τον χειμώνα. Γιατί οι προβλέψεις δεν είναι καλές και γιατί αισθανόμαστε κι εμείς ότι έρχονται ακόμα πιο δύσκολα πράγματα.
Τελικά, κάπως αποσυναρμολογείται το όλο σύστημα και μας επιτρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε καθημερινά, να το παλεύουμε, παρόλο που συχνά βρισκόμαστε μόνοι μας χωρίς κρατική μέριμνα, ενώ συχνά μπροστά μας ορθώνονται τεράστια τείχη, όπως αυτά που σηκώνουν οι παρενέργειες του μεγάλου πολέμου στην Ουκρανία.
Κι εδώ ίσως να είναι λεπτό σημείο. Από τη στιγμή που βλέπουμε ότι η κοινωνία δεν τα παρατάει, ότι αντιδρά έστω και με τις αντιθέσεις ή τις αποστάσεις που παίρνει, μήπως θα ήταν καλύτερα να βρεθούν νέοι τρόποι στήριξής της; Μήπως είναι ώρα να ακουστεί και η κοινωνία και να προσαρμοστούν τα πολιτικά σχέδια;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
