Πάνω στους Μελισσουργούς συγκεντρώθηκαν το Σάββατο φίλοι και σύντροφοι, γυναίκες και άνδρες που θέλησαν να τιμήσουν τον Γιάννη Μπανιά, εκεί στον τόπο καταγωγής του, το χωριό του που πάντα μνημόνευε και ας είχε μεγαλώσει στον Πειραιά, όπως πολλοί Ηπειρώτες που μετοίκησαν οικογενειακά μετά τον πόλεμο.
Η εκδήλωση ήταν απλή, πολιτική και συγκινητική, όπως ήταν φυσικό. Ταίριαζε και με το ύφος και τη ζωή του Γιάννη Μπανιά, ο οποίος μετείχε της μεγάλης περιπέτειας της ζωής και της πολιτικής από τα εφηβικά του χρόνια, στην πρωτοπορία των εξελίξεων και σε όλες τις μεγάλες στιγμές της αριστεράς. Κι όχι γιατί έτυχε ή γιατί το είχε υπολογίσει, αλλά γιατί το επέλεγε, όπως ανέφερε στην ομιλία του ο Νίκος Βούτσης. Όταν όλοι ψάχνονταν για την κομματική τύχη της αριστεράς, ο ίδιος αναζητούσε και τις νέες προτάσεις στα μεγάλα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης των αγορών ή του πολέμου σε όλον τον κόσμο. Κι όταν τέθηκαν ξανά οι προκλήσεις για νέα κόμματα, δεν έβλεπε ποσοτικές συγκολλήσεις και αθροίσματα, αλλά την ανασύνθεση.
Και αυτό γιατί ήθελε και μπορούσε να συνομιλήσει με όλους και όλες, με αντίθετες απόψεις, προσπαθώντας να δει τη σύνθεση και τη συμφωνία. Αυτή είναι μία μεγάλη παρακαταθήκη όχι μόνο για την αριστερά αλλά για το σύνολο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
