Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πέρυσι τέτοιο καιρό πόσο μεγάλη θα προέκυπτε μία νέα οικονομική κρίση και κυρίως πώς θα κατέρρεε ο τουρισμός. Θα μπορούσε ίσως να θυμίσει κανείς ότι τα καμπανάκια των ειδικών για περιπτώσεις πανδημίας είχαν χτυπήσει από δεκαετίας, αλλά ποιος ακούει τους ειδικούς όταν η αγορά πάλλεται και έχει μετατραπεί στην καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας. Όλα για τις αγορές, δεν μάθαμε να λέμε και στην πρόσφατη μεγάλη οικονομική κρίση.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να παραδεχθούμε ότι κανένας μας δεν θα μπορούσε να φανταστεί την τροπή που θα έπαιρνε η ζωή μας μετά την εμφάνιση ενός νέου ιού. Και μέσα σε αυτές τις αλλαγές που συνέβησαν είναι κι ο προβληματισμός που υπάρχει για την πολύ μεγάλη ανάπτυξη του τουρισμού εις βάρος άλλων μορφών ανάπτυξης. Πολλοί αναφέρουν πια πως η σύνδεση των νησιών μας με την τουριστική βιομηχανία και η εγκατάλειψη του παλιού τρόπου ζωής, ευθύνεται για τη μεγάλη ύφεση της ελληνικής οικονομίας.
Σωστό, αλλά και λιγότερο σωστό. Σωστό γιατί πάντα η μονομερής σύνδεση με ένα μοντέλο, προφανώς και αυξάνει την εξάρτηση από τρίτους και οδηγεί σε μαρασμό άλλες εναλλακτικές επιλογές.
Από την άλλη μεριά, όμως είναι όντως αντίστοιχες οι εναλλακτικές που έχει η χώρα. Από πού μπορεί να αναπληρώσει τα τεράστια έσοδα που φέρνει ο τουρισμός; Αρκεί η πρωτογενής παραγωγή και τα τοπικά αγροτικά προϊόντα ώστε να μην χρειάζονται τα έσοδα από τις αεροπορικές αφίξεις; Όχι βέβαια.
Επίσης, ο τουρισμός είναι πλέον μία παγκόσμια αγορά, αλληλοεξαρτώμενη από διαφορετικούς παράγοντες και από την οποία δεν μπορεί να λείψει μία χώρα ακόμα κι αν θέλει. Και είναι τόσα πολλά τα χρήματα σε αυτήν την παγκόσμια οικονομία, που καμία δεν θέλει να βγει εκτός.
Τι θα μπορούσε να γίνει; Αυτό που κάνουν οι μεγάλες σοβαρές χώρες: Ισόρροπη ανάπτυξη. Μπορεί ένας τομέας της οικονομίας να μεγεθύνεται, αλλά το οργανωμένο κράτος εφοδιάζει με όσα πλεονεκτήματα μπορεί, από οικονομικούς πόρους ως ευνοϊκή νομοθεσία, και κάθε άλλη οικονομική πτυχή στην αγορά και το εμπόριο. Και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα και υψηλή τεχνολογία και καινοτομία και μηχανήματα ακόμα και hardware, ό,τι μπορεί να έχει απόδοση η εργασία των Ελλήνων, πρέπει να στηρίζεται από το κράτος. Αυτό μάλλον ξεχνάμε όταν παρασυρόμαστε από τη θηριώδη αύξηση κάθε χρόνο των ρεκόρ στον τουρισμό. Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα μάθουμε από τη φετινή χρονιά.
Μπορεί ένας τομέας της οικονομίας να μεγεθύνεται, αλλά το οργανωμένο κράτος εφοδιάζει με όσα πλεονεκτήματα μπορεί, από οικονομικούς πόρους ως ευνοϊκή νομοθεσία, και κάθε άλλη οικονομική πτυχή στην αγορά και το εμπόριο.
+ Ενημέρωση. Το αναφέραμε χτες και το επιβεβαίωσε με δηλώσεις του και ο Περιφερειάρχης. Η ενημέρωση για τα κρούσματα από την Πολιτική Προστασία της Περιφέρειας όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν αποτελεσματική και απόλυτα χρήσιμη στην αντιμετώπιση της φημολογίας. Η μεταφορά στο κέντρο, φαίνεται ότι δημιουργεί κενά. Ας ρωτήσουν οι αρμόδιοι και τους επαγγελματίες δημοσιογράφους του τοπικού Τύπου πότε γινόταν καλύτερα η δουλειά τους.
– Καύση. Παρακινδυνευμένη είναι αυτή η συζήτηση που έχει ανοίξει για καύση των σκουπιδιών. Η καύση επηρεάζει το περιβάλλον, αλλά επιπλέον εθίζει τον πολίτη να πιστεύει ότι δεν χρειάζεται να κάνει ανακύκλωση, διαλογή στην πηγή ή μείωση του όγκου των συσκευασιών που καταναλώνει, αλλά αρκεί «να εξαφανιστούν» τα σκουπίδια. Τώρα που όλη η προηγμένη Ευρώπη προχωρά σε σύνθετες μεθόδους ανακύκλωσης, δεν χρειάζεται να «εξαχθεί» στα Βαλκάνια η παλιά και επιβαρυντική για τον αέρα που αναπνέουμε μέθοδο της καύσης. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει προηγμένη χώρα.
