Η έναρξη της σχολικής χρονιάς φέτος ήταν μία μεγάλη ευκαιρία για να φανεί ένα άλλο πνεύμα, μία άλλη προσέγγιση στην εκπαίδευση. Ήταν σαφές ότι θα υπάρχει πρόβλημα με τον κορωνοϊό. Μικρό, μεγάλο, δεν έχει σημασία αφού κανείς δεν ισχυρίστηκε τον Ιούνιο ότι θα εξαφανιστεί η πανδημία. Και υπήρχε και η εμπειρία και από το πώς λειτούργησαν τα κλειστά σχολεία και πώς εξελίχθηκε η κατάσταση με ανοιχτά τα σχολεία, που κατά βάση πήγε καλά.
Ποιο ήταν το πρώτο που έπρεπε να αντιμετωπιστεί; Ο χώρος. Για να εφαρμοστούν τα μέτρα φυσικής απόστασης χρειάζεται χώρος και αυτό θα μπορούσε να εξασφαλιστεί με την εξασφάλιση περισσότερων αιθουσών ώστε να μειωθεί και ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα. Με τη συνεργασία των δήμων θα μπορούσε μέσα στο καλοκαίρι να ενοικιαστούν όπου χρειάζεται, μερικές παραπάνω αίθουσες σε ιδιωτικά κτίρια, κοντά στα σχολεία και να περάσει η φετινή χρονιά έχοντας τουλάχιστον για φέτος εξασφαλίσει τον χώρο.
Αυτό, θα σήμαινε κατ’ επέκταση και την εξασφάλιση προσωπικού, περισσότερων εκπαιδευτικών, ώστε να μπορεί να λειτουργήσουν τάξεις με 10 -15 μαθητές.
Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει σε όλη τη χώρα, θα μπορούσε όμως να γίνει μία προσπάθεια, να κινηθεί κάπως η κατάσταση.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν γνωρίζει κανείς πώς θα ανταποκρίνονταν οι γονείς ή οι εκπαιδευτικοί. Είδαμε ότι η μέθοδος της τηλεδιδασκαλίας προκάλεσε ενστάσεις όχι πάντα δίκαιες για τις επιλογές του υπουργείου, το οποίο όφειλε όντως να εξασφαλίσει εκπαίδευση για τα παιδιά που θα έμεναν ή θα μείνουν σπίτι.
Αυτό όμως που βλέπουμε είναι ένα υπουργείο που δεν παίρνει πρωτοβουλίες, δεν κινείται με πρωτότυπο και καινοτόμο τρόπο όπως επιβάλλουν οι πρωτόγνωρες συνθήκες και όταν το κάνει εμπλέκεται σε πολιτικές αντιπαραθέσεις με την αντιπολίτευση. Θα μπορούσε και νέες αίθουσες να βρει για την επόμενη χρονιά και μαζικούς διορισμούς αναπληρωτών να κάνει. Ως σύγκριση, ας δει κάποιος τον θετικό αντίκτυπο που είχε η ανακοίνωση της Ιταλίας ότι θα προμηθευθεί εκατοντάδες χιλιάδες ατομικά θρανία για τα παιδιά φέτος. Μπορεί κι εκεί να μη λειτουργήσει επαρκώς, όμως φάνηκε ότι κάτι κινείται.
Αντίθετα εδώ, μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα το υπουργείο Παιδείας δεν μπορούσε να αποφασίσει αν θα δώσει δωρεάν τις μάσκες, κάτι που ανέλαβε τελικά το υπουργείο Εσωτερικών.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν βρίσκονται μέσα στις προθέσεις του υπουργείου τα μέτρα και οι παρεμβάσεις για ένα λειτουργικό σχολείο μέσα στην κρίση της πανδημίας. Χτες ανακοίνωσε μία σειρά από μέτρα. Είναι όμως πρόβλημα, αυτή η κίνηση χαμηλών οριζόντων που έχει, μια έλλειψη δυναμικής, μία χωρίς φαντασία παρέμβαση που μοιάζει να τα μετρά όλα με τη λογιστική. Περιμέναμε περισσότερα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
