Η διεθνής απομόνωση της Ρωσίας είναι ήδη γεγονός και αποτελεί κεντρικό βήμα στην αντιμετώπιση της εισβολής στην Ουκρανία. Γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο φανερό ότι οι κυρώσεις για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να είναι πολλές, σε όλα τα επίπεδα και από όλες τις κατευθύνσεις.
Στη χώρα μας έγινε συζήτηση και για το αν θα έπρεπε η Ελλάδα να στείλει και αμυντικό εξοπλισμό στην Ουκρανία. Τέτοια θέματα έχουν μία διπλή όψη. Μία όψη είναι το τι θέλει ο καθένας μας χωριστά. Και η άλλη όψη είναι τι περιθώρια έχει μία κυβέρνηση.
Γιατί πολλοί είναι ενάντια στους εξοπλισμούς, όμως τα προαπαιτούμενα στη λήψη αποφάσεων σε κυβερνητικό επίπεδο είναι διαφορετικά. Κι αυτό φαίνεται από τον μεγάλο αριθμό κρατών της Ευρώπης που είτε άμεσα είτε αργότερα αποφάσισαν τελικά να στείλουν τελικά και όπλα στην Ουκρανία.
Σημείο καμπής, θα πρέπει να θεωρείται και η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης για μία γιγαντιαία χρηματοδότηση 100 δισ. του στρατιωτικού εξοπλισμού της χώρας.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μία τεράστια αλλαγή των συνθηκών που γνωρίζαμε ως δεδομένες εδώ και πολλές δεκαετίες. Για αυτό άλλωστε πολλοί χαρακτηρίζουν τις μεταβολές αυτές ως έναν νέο «Ψυχρό πόλεμο». Που και ο παλιός ψυχρός πόλεμος τις δύσκολες δεκαετίες του ’50 και του ’60 δεν ήταν μία ανώδυνη ισορροπία δυνάμεων όπως ίσως νομίζουμε σήμερα. Αλλά συνοδεύονταν και από κούρσα εξοπλισμών και συνεχείς απειλές αλλά και ξέσπασμα πολέμων. Ο πόλεμος της Κορέας, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, οι πύραυλοι στην Κούβα, ήταν κομμάτια εκείνου του Ψυχρού Πολέμου και μία απάντηση ήταν και το μεγάλο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ που χαρακτήρισε ειδικά τις ΗΠΑ αλλά και τα νεανικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.
Για αυτό και ίσως να είναι καλύτερο να επιδιώξουμε μαζί με την υποχώρηση της Ρωσίας και το τέλος της εισβολής στην Ουκρανία, μία νέα συμφωνία ειρήνευσης σε όλον τον πλανήτη την επόμενη μέρα. Ειρήνη, αντί ενός νέου Ψυχρού Πολέμου.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
