Στη χώρα μας δύο πράγματα κινούν το σύμπαν: Η ισχυρή βούληση που έχει κάποιος που θέλει να κερδίσει και η προσαρμοστικότητα που δείχνει κάποιος που θέλει να προφυλαχθεί.
Είμαστε συνέχεια ανάμεσα σε αυτό το δίπολο προθέσεων, σε έναν κόσμο που είτε παλεύει για το συμφέρον του είτε κοιτάει να επιβιώσει όσο καλύτερα γίνεται. Και είναι πάντα θέμα ατόμων στην Ελλάδα, ενός βαθέως ατομικισμού που δεν βλέπει τίποτα παραπάνω από το «εγώ νά ‘μια καλά».
Για αυτό και αποτυγχάνουν όλες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις ή βυθίζεται στη μεροληψία η πολιτική. Γιατί το υποκειμενικό συνεχίζει να υπερτερεί του αντικειμενικού και του συλλογικού.
Και ίσως να το λέω κάπως υπερβολικά παραγνωρίζοντας τις μεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν μέσα στο χρόνο και προόδευσε αυτή η χώρα και όλοι μαζί πήγαμε καλύτερα. Μπορεί να υπάρχει και ένα κρίσιμο σημείο που υποχωρεί το εγώ και σιωπηρά αποδεχόμαστε ότι είναι ίσως καλύτερα να κάνουμε κάτι μαζί με όλους τους άλλους. Υπάρχουν κορυφαίες ιστορικές στιγμές που φάνηκε η κοινωνική τάση για κάτι καλύτερο.
Πρέπει όμως να βρούμε κι έναν τρόπο να συνεννοούμαστε χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων και μόνο ή άμυνες για να μη χαθούν κεκτημένα. Κάπως να έχουμε ένα σύστημα, μετρήσεις, αντικειμενικά στοιχεία και προγράμματα, σχεδιασμούς. Όχι ότι θα αλλάξει έτσι ο κόσμος, αλλά τουλάχιστον να ανοίξουν κάποια δρόμοι.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
