Με αφορμή τις επετείους, παλιότερα συνηθίζονταν εκείνα τα ρεπορτάζ που αποδείκνυαν ότι οι νέοι δεν γνωρίζουν τι εορτάζεται κάθε φορά και μπερδεύουν τις ημερομηνίες. Θα ήταν ίσως ενδιαφέρον να γίνονταν τέτοια γκάλοπ και στους ίδιους τους δημοσιογράφους για να δούμε αν γνωρίζουν τα ιστορικά γεγονότα που ρωτάνε τους άλλους. Ή και στους μεγαλύτερους σε ηλικία που με ευκολία κατακρίνουν την «αμάθεια» των νέων.
Πάντως δεν είναι μόνο ελληνικό θέμα, αυτό το κενό ιστορικών γνώσεων που παρουσιάζεται στις επόμενες γενιές ειδικά όταν απομακρυνόμαστε χρονικά από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα.
Είδαμε και με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, ότι δεν είναι πάντα εύκολο να μιλήσεις για όλες τις πτυχές τόσο κορυφαίων στιγμών της ιστορίας μας. Πολλές φορές τα στερεότυπα αρνούνται να υποχωρήσουν.
Ίσως πάλι να μην έπρεπε να υπάρχει και τόση ένταση στο να είναι όλοι «σωστοί» και «ορθοί» σε θέματα Ιστορίας. Θα ήταν μάλλον καλύτερο, όχι να ξέρουμε τα πάντα από γεγονότα και χρονολογίες, αλλά τον τρόπο να τα βρούμε, τη μέθοδο για να μάθουμε. Ίσως δηλαδή, τα σχολεία μας, αλλά και όχι μόνο, θα έπρεπε να μαθαίνουν πέρα από τη βασική γνώση και τον ίδιο τον δρόμο προς τη γνώση, ειδικά σήμερα που υπάρχει τόση τεχνολογία για να εκπαιδευόμαστε.
Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να πάψουμε να βάζουμε και «πρέπει» και «υποχρεώσεις» στο τι μαθαίνουν οι νέοι και να αφήσουμε την ίδια την εκπαίδευση να βρει τον δικό της ρυθμό. Κι εμείς οι μεγαλύτεροι ας κοιτάξουμε πώς να μάθουμε και εμείς να μαθαίνουμε την ιστορία.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
