Επανήλθε το θέμα της λίστας για τις ευρωεκλογές, αν και είχε συζητηθεί και στο παρελθόν χωρίς αποτέλεσμα. Φαίνεται ότι με τον σταυρό αστοχεί το εκλογικό σώμα σε κάποιες περιπτώσεις και δεν εκπροσωπείται σωστά. Ή ίσως και όχι, ίσως τέτοιους εκπροσώπους να θέλει να έχει ένα μέρος της κοινωνίας. Μην ξεχνάμε και αυτή την πλευρά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας η οποία συχνά υποστηρίζει το άσπρο, αλλά έλκεται και με το μαύρο.
Για να μη μιλάμε όμως γενικά και αόριστα γιατί η γενίκευση είναι η μήτρα του λαϊκισμού, η συγκρότηση των ψηφοδελτίων θα μπορούσε να γίνεται μέσα από πιο συνθετικές λειτουργίες. Γιατί και η άποψη του ηγέτη ενός κόμματος δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι πάντα ορθή. Για αυτό και μπορούν να λειτουργούν παράλληλα και συνδεόμενα συστήματα. Οι επιλογές της ηγεσίας και των κομματικών οργάνων μπορούν να συναντούν τις ανοιχτές ψηφοφορίες της κομματικής βάσης και στη συνέχεια της ανασύνθεσης. Όπως μπορούν να υπάρχουν ποσοστώσεις σαν αυτήν για την ισόρροπη συμμετοχή των δύο φύλων αλλά και την εκπροσώπηση της περιφέρειας. Με άλλα λόγια τα κόμματα πρέπει να βρουν βαθιές δημοκρατικές διαδικασίες για να επιλέγουν τους εκπροσώπους τους. Και να αξιολογούν με ολοκληρωμένους τρόπους ώστε να δεσμεύονται από τις επιλογές τους.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
