Μεγάλες και δομικές αλλαγές φέρνει η πανδημία στο υπόστρωμα. Όλοι μας δοκιμαζόμαστε σκληρά και αλλάζουμε ραγδαία. Όταν θα βγούμε με το καλό, ίσως να μην καταλάβουμε τι αλλαγές που έχουν επισυμβεί, αλλά ούτε ο κόσμος μας θα είναι ο ίδιος, ούτε εμείς.
Μία κρίσιμη διαφορά που τη βλέπουμε να συμβαίνει ήδη, είναι ότι δεν μπορούμε να διαβάσουμε όσα βιώνουμε με τα παλιά μας γυαλιά και τα παλιά ερμηνευτικά εργαλεία. Εκσυγχρονίζεται το βλέμμα και ο τρόπος σκέψης μας. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι και οι νέες σκέψεις θα είναι καλύτερες από τις παλιές, σίγουρα όμως θα πρέπει να αδειάσουμε χώρο στο μπαούλο με τα έτοιμα κουτάκια που μας βοηθούσαν να καταλάβουμε τι γίνεται.
Ένα δεύτερο είναι ότι αλλάζει ο ρυθμός. Είναι σαν τα βίντεο που βλέπουμε από παλιά με χιλιάδες κόσμου σε μία αίθουσα και μας φαίνεται τόσο μακρινό. Το πόσο θα τρέχουμε πια και πού θα βάζουμε stop θα είναι μία νέα υπόθεση.
Κι αλλάζουν και οι σχέσεις με τους ανθρώπους. Δύσκολα θα μείνουμε κοντά σε όσους δεν κατάλαβαν, δεν έδειξαν ενδιαφέρον, δεν βοήθησαν. Από γνώμες και απόψεις γέμισε η οθόνη μας. Από ανθρώπους όμως όχι και τόσο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
