Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο αυτό το Πάσχα του 2022. Είχε ωραίο καιρό, ανοιξιάτικο, δεν είχε περιοριστικά μέτρα παρά ελάχιστα και μπορούσαμε να μετακινηθούμε και να ανταμώσουμε, είχαν πέσει μετά από πολλούς μήνες τα κρούσματα. Τι άλλο να ζητήσουμε, ε;
Κι όμως, όλοι ξέρουμε ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Το άγχος των λογαριασμών και της ακρίβειας ήταν εδώ και συνόδευε κάθε κίνησή μας. Ο πόλεμος είναι σαν μία σκιά πάνω από τη χώρα και λόγω των συνεπειών που έχει στην οικονομία. Και η πανδημία θερίζει κάθε μέρα δεκάδες ανθρώπους.
Ήταν όμως τόσο έντονη η επιθυμία όλων μας να βιώσουμε μία διαφορετική συνθήκη, να αισθανθούμε ότι κάτι αλλάζει, που αξιοποιήσαμε πλήρως το «παράθυρο» που μας άνοιξε. Το είχαμε ανάγκη, ήταν απαραίτητο για να πάρουμε μία ανάσα και να έχουμε δύναμη για τους επόμενους μήνες.
Υπήρχε όμως και ένα κράτημα, ίσως και ένα πάγωμα. Το ένιωθες παντού. Ο περισσότερος κόσμος ήταν μετρημένος, πρόσεχε. Φόρεσε μάσκες ακόμα ανάμεσα στον πολύ κόσμο στον Επιτάφιο ή την Ανάσταση, δεν πήγε πολλές επισκέψεις, συναντήθηκε έξω με φίλους και συγγενείς. Όσο μπορούσαν οι περισσότεροι, τήρησαν τα μέτρα πρόληψης ότι πια γιατί επιβάλλονται ως κανόνες, και νόμοι, αλλά γιατί έχει γίνει κατανοητό ότι πρέπει κάπως να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση με το άνοιγμα της κοινωνίας και της οικονομίας, που ας μην γελιόμαστε, επιταχύνεται λόγω του τουρισμού.
Μοιάζει αυτό που ζούμε να είναι μία προβολή από το μέλλον μας, ας ελπίσουμε το κοντινό μας μέλλον. Δεν μπορούμε άλλο μέσα κλεισμένοι, αλλά μετράμε και τα βήματα που ανοιγόμαστε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
