Η κατάσταση είναι λίγο…μετά-covid για όλους μας είτε έχουμε νοσήσει είτε όχι. Γιατί οι συνέπειες της πανδημίας από τη πλευρά των μέτρων που ελήφθησαν και των προσαρμογών που χρειάστηκε να κάνουμε, είναι υπαρκτές και αφορούν πολύ κόσμο. Και θα συνεχίσουν να τον αφορούν όπως καταλαβαίνουμε, γιατί και η οικονομική κρίση που επήλθε ως συνέπεια, δεν λύνεται σύντομα και οι κοινωνικές μεταβολές δεν θα μετατραπούν σε κάποιες περιπτώσεις σε μορφές κανονικότητας. Αλλάξαμε όλο αυτό το διάστημα και μάλλον τώρα έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε τις αλλαγές.
Προσπαθούν οι ερευνητές να βρουν και νέα στοιχεία κυρίως για τις θεραπείες και καλά κάνουν, όμως πια η πανδημία δεν είναι ένα αμιγώς ιατρικό ζήτημα, αλλά έχει μετατραπεί σε κοινωνικό και πολιτικό θέμα. Ίσως όμως, πάντα έτσι να ήταν. Γιατί όταν στην αρχή ανακαλύψαμε ότι δύσκολα θα φτάσουν στα γρήγορα τα εμβόλια ως τις φτωχές χώρες του πλανήτη, ήμασταν μπροστά σε ένα πολιτικό πρόβλημα και όχι επιστημονικό. Όπως και το να προστατεύσουμε τους συνανθρώπους με ευπάθειες ήταν και είναι ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα που επιβάλλει συνεχώς νέες ιεραρχήσεις και νέα προαπαιτούμενα.
Η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι να μην αφεθούμε στην παρηγορητική ιδέα της λήθης και κοιτάξουμε πώς θα πάμε στην επόμενη μέρα, χωρίς να έχουν επιλυθεί όλα τα προβλήματα της σημερινής. Και εμβόλια χρειαζόμαστε και κλίνες ΜΕΘ, και ιατρικό προσωπικό και φάρμακα. Και θα τα χρειαζόμαστε και στο μέλλον, ακόμα κι αν σβήσουν θα κύματα της πανδημίας. Πόσο όμως έτοιμοι είμαστε ώστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και να μην μπούμε στον πειρασμό της φυγής προς τα εμπρός;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
