Είναι ο καιρός που μιλάμε για αρρώστιες, επιδημίες και θανάτους. Είναι η πανδημία που μας έχει σηκώσει τις κεραίες και πιάνουμε όλη αυτή την κουβέντα και αναρωτιόμαστε αν είμαστε καλά ή γιατί ακούμε συνέχεια για ασθένειες και ιατρικές θεραπείες.
Αλλά δεν φταίει μάλλον ο καινούργιος ιός. Είναι πιο πολύ αυτό το αίσθημα της ανησυχίας που ξύπνησε μέσα μας τα δύο τελευταία χρόνια που βρεθήκαμε μπροστά σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση.
Και τελικά, υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο βάθος πίσω από την πανδημία. Γιατί δεν είναι μόνο η νόσηση και η αναζήτηση θεραπείας ή πρόληψης. Είναι η κρίση που ξέσπασε μαζί με την πανδημία. Και είδαμε ότι δεν μειώθηκε η ένταση της κρίσης, αφού μία νέα κρίση ήρθε να προστεθεί πάνω της. Έχουμε πια την κρίση της ακρίβειας, την κρίση της ενέργειας και έναν πόλεμο βέβαια που γεννά συνέχεια και νέα δραματικά γεγονότα και απειλές.
Και είναι περισσότερο αυτή η αίσθηση ότι απειλούμαστε συνέχεια, ότι υπάρχουν από παντού ανησυχητικά σημάδια χωρίς να έχουμε το περιθώριο να τα αποφύγουμε ή να προστατευτούμε για λίγο. Οπότε το ερώτημα είναι για πόσο ακόμα θα αντέχουμε να ζούμε σε ένα καθεστώς διαρκούς απειλής και φόβων. Και πώς όλο αυτό μας επηρεάζει ήδη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
