Ένα χρόνο μετά την αρχή με τα κρούσματα στην Ελλάδα- και πώς πέρασε αυτός ο χρόνος λες τόσο γρήγορα;- αυτό που έχει πια σημασία είναι να γίνει ο εμβολιασμός του πληθυσμού.
Δεν είναι όμως μόνο μία ευχή ή μία διαπίστωση αυτού που χρειαζόμαστε. Δεν είναι καν συναίνεση στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων που τάζουν εμβόλια από τον Νοέμβριο, αλλά είναι ανίκανοι να προωθήσουν και τον εμβολιασμό.
Πλέον, τα εμβόλια γίνονται κοινωνικό και πολιτικό αίτημα που πρέπει να λάβει και μαζικές διαστάσεις.
Έχουμε καταναλώσει χιλιάδες λέξεις μέχρι σήμερα περιγράφοντας την αδυναμία του κράτους και των ειδικών να ελέγξουν την πορεία της πανδημίας. Ίσως να κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά είναι φανερό πια ότι δεν αρκεί. Και δεν έχει κανένα νόημα να περιγράφουμε άλλο την κατάσταση και να παραδεχόμαστε ότι ο κόσμος κουράστηκε και ότι δεν εφαρμόζονται με πιστότητα τα αυξημένα μέτρα. Η πλειοψηφία των πολιτών εφαρμόζουν πιστά τα μέτρα ένα χρόνο τώρα, παραμένουν όμως ακόμα ευάλωτοι στον ιό αφού συνεχίζουν να εργάζονται σε μαζικούς χώρους, είναι υποχρεωμένοι να συγχρωτίζονται σε μέσα μεταφοράς κι αλλού, είναι αδύνατον να μην μείνουν αποκλεισμένοι αφού πρέπει να έχουν μία κοινωνική ζωή έστω για να βιοπορίζονται.
Η ελληνική κυβέρνηση όπως και άλλες στην Ευρώπη δεν εφάρμοσε πολιτικές πλήρους ιχνηλάτησης παντού, δεν επιδότησε την καραντίνα των ύποπτων περιστατικών, δεν βρήκε λύσεις για τις μετακινήσεις των πολιτών ή την αραίωση στις τάξεις των μαθητών. Ας το αποδεχθούμε. Ο κόσμος το έχει αποδεχθεί για αυτό και δεν διαβάζει πλέον τα δεκάδες αιτήματα που θέτουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στις ανακοινώσεις τους, που είναι μεν δίκαια, αλλά δεν έχει νόημα απλώς να τα ανακοινώνεις πια.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και με την αίσθηση ότι χάθηκαν πολλές ευκαιρίες όλον αυτό το χρόνο, αλλά και με την αποδοχή ότι έγιναν και κάποια που μπορεί να είναι χρήσιμα και αποτελεσματικά όπως η πρόοδος της επιστήμης στα φάρμακα και το εμβόλιο, το κύριο πια είναι να απαιτηθεί ο άμεσος εμβολιασμός του πληθυσμού. Ο στόχος για 70% κάλυψη στο τέλος καλοκαιριού είναι μία δήλωση αποτυχίας. Ο μόνος στόχος πρέπει να είναι η 100% κάλυψη ως τον Ιούνιο. Όποιοι νομίζουν ότι έχει νόημα σήμερα η πολιτική και η διακυβέρνηση ας θέσουν αυτόν τον στόχο και ας παλέψουν να τον υλοποιήσουν.
Κι επειδή πολλοί αντιγράφουν ατάκες του Τσόρτσιλ αυτόν τον καιρό, ας πούμε ότι είμαστε στην Δουνκέρκη και περιμένουμε τα πλοιάρια της σωτηρίας. Αν έγινε μία φορά, ας γίνει και μία ακόμα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
