Υπάρχει ένα θέμα που το συζητάμε συνέχεια, αλλά δεν το αγγίζουμε επί της ουσίας. Ένα χρόνο έχει αυτή η δημοτική αρχή και δεν πρόλαβε να κάνει ούτε μία νύξη για τους μεγάλους δημόσιους χώρους της πόλης, πλην ίσως της πεζοδρόμησης στο παραλίμνιο. Άγνωστο τι σκέφτεται να κάνει με την κεντρική πλατεία, το Άλσος ή τον παραλίμνιο άξονα γενικότερα. Θα μου πεις ότι καμιά φορά δεν πρέπει να προκαλείς τέτοιες συζητήσεις γιατί το πιο εύκολο είναι να σου πουν ότι θα φτιάξουν νέα πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης. Οι δήμοι μόνο πάρκινγκ σκέφτονται και νέους δρόμους.
Αλλά έχουν υπάρξει από τον Δήμο νέες προτάσεις προς άλλες κατευθύνσεις όπως η ανάπλαση του παραλίμνιου άξονα που ξεκίνησε από την προηγούμενη δημοτική αρχή και συνεχίζεται και με τη νέα. Και υπάρχουν σε αυτόν τον σχεδιασμό οι αρχές του σεβασμού στον πεζό, τον ποδηλάτη, τον πολίτη που θέλει ήπιες σχέσεις με την πόλη του. Άρα υπάρχει μία βάση.
Αλλά πάλι ίσως να πρέπει να αρχίσουμε από ακόμα πιο βασικές εικόνες πριν φτάσουμε στα έργα ανάπλασης. Για παράδειγμα πού μπορεί να καθίσει ένας πολίτης στο κέντρο να διαβάσει ένα βιβλίο ή μία εφημερίδα για 10 λεπτά πριν συνεχίσει τις ασχολίες του; Υπάρχει ένας τέτοιος χώρος με ασφάλεια, αξιοπρέπεια, καθαριότητα, λίγη δροσιά και σκιά;
Ή το άλλο παράδειγμα: Μία παρέα νέων παιδιών που θέλουν να μαζευτούν και να μιλήσουν ή να παίξουν λίγη κιθάρα σε έναν χώρο πρασίνου ένα απόγευμα; Υπάρχει τέτοιος χώρος στο κέντρο της πόλης; Δεν είναι ρομαντικό το ερώτημα, πρακτικό είναι. Γι’ αυτό και μάλλον δεν έχει απαντήσεις.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
