Στη φάση που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμο να μην κρίνουμε αρνητικά την ανησυχίατων ανθρώπων. Όλοι μας είμαστε ανήσυχοι. Και πολύ συχνά αυτή η ανησυχία βγαίνει με μικρά πράγματα. Κολλάει το μυαλό μας στα ελάσσονα, εκνευριζόμαστε, ξεσπά μέσα μας σειρά εκρήξεων, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Από πίσω βέβαια είναι τα μεγάλα θέματα και όλοι τα ξέρουμε, ας μην τα επαναλαμβάνουμε, όσα ζούμε.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο δεν χρειάζεται να προσθέτουμε τον σκληρό λόγο της αυστηρής κριτικής. Αν κάποιος ανησυχεί για το εμβόλιο, εντάξει είναι μία ανησυχία που μπορεί να την εκφράζει μέσα στα επίπεδα του διαλόγου και της προσπάθειας εκτόνωσης όσων μεγεθύνονται μέσα μας. Δεν είναι κατ’ ανάγκη και αρνητής ή συνομωσιολόγος.
Αν κάποιος είναι δύσθυμος και ξεφυσά συνέχεια και μαύρες σκέψεις έχουν μπλέξει στο κεφάλι του, δεν είναι σίγουρα ένας τοξικός άνθρωπος, αλλά κάποιος που ίσως να χρειάζεται κάποιον να συζητήσει απλώς.
Και ο αρνητικός άνθρωπος που λέει, όχι σε όλα, δεν ξέρουμε αν ψάχνει ευκαιρία να πει κι ένα ναι.
Αντέχονται όλα αυτά πάντα; Όχι, πολλές φορές είμαστε πολύ κουρασμένοι για να αντέξουμε και την άρνηση και τη διαρκή ανησυχία των γύρω μας. Αλλά ας μην σηκώσουμε τείχη τώρα που ίσως να έχει ανοίξει ο δρόμος για να γκρεμιστούν. Ας μην απομονωθούμε, τώρα που θέλουμε τόσο πολύ να βρεθούμε εκεί έξω από καλύτερη θέση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
