Η ιδέα της μεταφοράς της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Παπαζόγλειο ήταν εξαρχής μία καλή ιδέα.
Κι όπως όλες οι καλές ιδέες που μεταβάλλουν τα δεδομένα, βρήκε δυσκολίες υλοποίησης. Οι δυσκολίες όμως ξεπεράστηκαν και πλέον αναμένουμε τη λειτουργία μέρους της δραστηριότητας της σχολής σε ένα εξαιρετικό κτίριο που αποτελεί τοπόσημο της πόλης μας.
Η λειτουργία αυτή ενός εκπαιδευτικού και πολιτιστικού πυρήνα στο ιστορικό κέντρο της πόλης, επιτυγχάνει δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος είναι ότι το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αποκτά ένα επιπλέον «πρόσωπο», μέσα στην πόλη, μέσα στην κοινωνία, αλλά κυρίως με το βλέμμα έξω από την πόλη, σε όσους αναζητούν τη νέα δυναμική των ελληνικών πανεπιστημίων. Ενδυναμώνει σαφώς την εικόνα ενός ήδη δυναμικού ιδρύματος που δείχνει ότι μπορεί και παρεμβαίνει συνεχώς στις εξελίξεις και έχει ταυτότητα.
Το ζήτημα της ταυτότητας, αλλά αυτή τη φορά για ολόκληρη την πόλη, είναι ο δεύτερος στόχος. Τα Γιάννενα, ακολουθώντας και μία διεθνή τάση για επιστροφή των πανεπιστημίων εντός του αστικού ιστού, αποκτούν ζωντάνια, με ένα νέο πόλο παιδείας και έρευνας, αλλά και ένα πόλο νεανικής δημιουργίας, μέσα στο κέντρο τους. Μία σχολή όπως η αρχιτεκτονική, αν αξιοποιηθεί σωστά με εκδηλώσεις, άνοιγμα στην κοινωνία και ένταση δουλειάς και δημιουργίας, μπορεί να δώσει νέες σηματοδοτήσεις στην πόλη.
Το κυριότερο είναι ότι τα Γιάννενα μοιάζει να είναι μία πόλη σε κίνηση, ότι αλλάζουν, ότι μπορούν και θέλουν να αλλάξουν. Οι πόλεις σε μετάβαση είναι το μέλλον, κόντρα στην τάση ακινησίας και αδράνειας που επιβάλλουν δεκαετίες συντηρητισμού και φοβικής, κλειστής αντίληψης για τον σύγχρονο κόσμο όπως συμβαίνει με τα Γιάνενα του παρελθόντος. Το τι περιεχόμενο θα έχει αυτή η μετάβαση είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά και ο δρόμος της αρχιτεκτονικής έχει ήδη ενδιαφέρον.
