Οι προσπάθειες αναχαίτισης και αντιμετώπισης του αντισημιτισμού που βρίσκονται και στο επίκεντρο του διεθνούς συνεδρίου που εξελίσσεται στα Γιάννενα, προσκρούουν πάνω σε εμπόδια και δεδομένα τα οποία γνωρίζουμε πια, αλλά μοιάζουν μεγάλα ώστε να ελπίζουμε ότι θα αλλάξει και κάτι άμεσα.
Ειδικά για τον ψηφιακό κόσμο, φάνηκε ότι η διάχυση μισαλλόδοξων και ρατσιστικών απόψεων μπορεί να μετατραπεί σε ένα πολύπλοκο κόσμο αδιεξόδων, στον οποίο τόσο τα μεγέθη όσο και η πολυπλοκότητα των δομών, δημιουργούν κυριολεκτικά ένα «τέρας».
Ο αντισημιτισμός δεν είναι μία πολιτική, μία στάση κατά των Εβραίων, ή καλύτερα δεν είναι μόνο αυτό. Ο αντιεβραϊσμός είναι ίσως και πιο εύκολα αναγνωρίσιμος πια. Ο αντισημιτισμός είναι κυρίως μία στάση, μία κίνηση κατά της κοινωνικής συνοχής, της δημοκρατίας και του κόσμου που αναγνωρίζουμε ως συλλογική οντότητα. Το ιστορικό παράδειγμα του Ολοκαυτώματος άλλωστε, δείχνει ότι δεν εξοντώθηκαν μόνο εκατομμύρια Εβραίοι και άλλοι «κατώτεροι» μέσα από την ιδεολογία περί άριας φυλής του ναζιστικού καθεστώτος. Οι Ναζί δεν ήταν μόνο μία δολοφονική μηχανή θανάτου, αλλά και ένας εξουσιαστικός μηχανισμός που επιχείρησε να αλλάξει τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε, από τη γλώσσα και την ιστορία ως τη γεωγραφία και την κοινωνική σύνθεση. Και το έκανε αυτό με έναν «βιομηχανικό» και ολοκληρωτικό τρόπο υποσχόμενο σε όσους θα ακολουθήσουν και θα πιστέψουν, έναν νέο κόσμο. Για αυτό και το Ολοκαύτωμα είναι ένα σημείο μηδέν τη ιστορίας.
Για να αντιμετωπίσεις συνεπώς σήμερα τον αντισημιτισμό πρέπει να βρεις όλες εκείνες τις εκκινήσεις που στοχεύουν στη διάλυση της κοινωνίας, στην εξόντωση του πολιτισμού, της δημοκρατίας και του ανθρώπου. Και αυτή είναι η δυσκολία. Πώς θα τις εντοπίσεις; Και πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα εμπόδια που θα θέσεις τώρα που έχει ξεφύγει η τεχνολογία; Αλλά ο άνθρωπος και οι κατακτήσεις του στον πολιτισμό και την πολιτική συγκρότηση των κοινωνιών του ξεχώρισαν ιστορικά, όταν κατάφεραν και αντιμετώπισαν ακριβώς τέτοιες δυσκολίες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
