Διαβάζουμε και ακούμε ότι μελετώνται οι μεταλλάξεις του ιού και υπάρχει ανησυχία. Αυτά όμως είναι των ειδικών δουλειά. Διαβάζουμε όμως και ότι υπάρχει ανησυχία για την έξαρση της νόσου σε ηλικίες 45-54 και 65 έως 74 ετών.
Μήπως όμως πρέπει να εξηγούνται καλύτερα, πιο ολοκληρωμένα τέτοια στοιχεία, γιατί έχουν και κοινωνικές διαστάσεις;
Γιατί σε αυτές τις ηλικίες εγώ βλέπω τους ανθρώπους που είναι πιο εκτεθειμένοι και εργάζονται συνέχεια εδώ και 10 μήνες, συχνά από θέσεις ευθύνης που δεν μπορούν να αποφύγουν την έκθεση. Μήπως δηλαδή πέρα από την άπειρη συζήτηση για τα χιονοδρομικά, το κυνήγι και τα click away, μήπως πρέπει να γίνει και μία έρευνα για τις κοινωνικές επιπτώσεις του ιού και τις εργασιακές σχέσεις, ώστε να ληφθούν και συγκεκριμένα μέτρα, πχ εστιασμένα τεστ σε χώρους εργασίας, μέριμνα για τις άδειες κλπ;
Σταδιακά περνάνε πια σε άλλη φάση της αντιμετώπισης της νόσου και θα ζούμε μαζί της ενώ θα υπάρχουν και εμβόλια και φάρμακα. Και ο κόσμος της εργασίας πρέπει να προστατεύεται.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
