Ο καιρός θα μπορούσε να είναι και αφορμή και αιτία. Ποιος μπορεί να μείνει «μέσα» την ώρα που εκεί «έξω» σκάει η άνοιξη με όλα της τα χρώματα, τη ζέστη, το κάλεσμα για κάτι διαφορετικό από την κλεισούρα και τη μονοτονία του χειμώνα.
Γεμάτοι οι δρόμοι και οι πλατείες από νέα παιδιά και όποιος νομίζει ότι μπορεί να τα κρατήσει στα δωμάτιά τους, πλανάται. Ή έστω, ας το δοκιμάσει.
Αλλά δεν είναι αυτή η βασική αιτία του καθολικού αιτήματος για μία άλλη κατάσταση στη διαχείριση της πανδημίας, αυτό που ονομάζουμε «άνοιγμα» των δραστηριοτήτων. Το μεγάλο μέρος της χώρας είναι καθηλωμένο από τον Νοέμβριο και απλώς δεν έχει άλλα περιθώρια. Δεν γίνεται να προχωρήσει τίποτα, χωρίς αγορά, χωρίς κίνηση του εμπορίου, της οικονομίας. Είναι και τόσος ο φόβος και η ανασφάλεια για το μέλλον που κανείς δεν μπορεί να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Κι αυτό αφορά και την κυβέρνηση που θεωρεί κομβικό σημείο το άνοιγμα του τουρισμού στα μέσα Μαΐου γιατί ξέρει ότι δεν έχει εναλλακτική πρόταση για να καλύψει το κενό αν δεν πάει καλά ο τουρισμός και φέτος.
Αυτή η κατάσταση όμως είναι κοινός τόπος για όλους μας. Όλοι μας κατανοούμε αυτές τις ανάγκες που βγαίνουν βαθιά μέσα από την κοινωνία.
Αυτό όμως δεν εμποδίζει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, πολύ κόσμο, να φοβάται επίσης αυτό το άνοιγμα. Γιατί ξέρουμε ότι είναι οι μετακινήσεις από περιοχή σε περιοχή που διογκώνουν την πανδημία και αυξάνουν τη μετάδοση. Γι’ αυτό και βλέπει κανείς και ανησυχία ταυτόχρονα και επιλεκτική συναίνεση στα μέτρα. Άλλος θέλει τον τουρισμό, αλλά όχι την έλευση φοιτητών κι άλλος ακριβώς το αντίθετο. Και είναι λογικά όλα αυτά όταν είναι τόσα πολλά τα κρούσματα και τόσο κοντά στον καθένα μας ο ιός.
Ο Μάιος θα είναι ίσως ο πιο μεταβατικός μήνας αυτής της μακράς 14μηνης κατάστασης πολιορκίας που ζούμε. Από τη μία η έντονη ανάγκη να ζήσουμε χωρίς πολλά μέτρα και το σχέδιο για την οικονομική δραστηριότητα και από την άλλη, η αγωνία για τη μετάδοση της νόσου και οι μειωμένες εγγυήσεις ότι δεν θα έχουμε συναθροίσεις και εστίες μετάδοσης. Ανάμεσα τους είναι μόνο ο εμβολιασμός, που τρέχει μεν, αλλά ακόμα δεν επαρκεί. Όλα παραπέμπονται στον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Αλλά και οι αντοχές είναι μειωμένες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
