Το Σάββατο αγόρασα εφημερίδα από σούπερ μάρκετ που υιοθέτησε πρόσφατα την διανομή του Τύπου μέσω και άλλων σημείων διανομής πέραν των κλασσικών που επλήγησαν από την πανδημία
Την εφημερίδα θα την έπαιρνα από το περίπτερο στη γειτονιά μου, γιατί το στηρίζω ώστε να συνεχίσει να φέρνει εφημερίδες, αλλά πέσαμε πάνω τους μπροστά στο ταμείο και σκέφτηκα ότι πρέπει να στηρίξω και αυτόν τον τρόπο διανομής στις μέρες που περνάμε…
Συνεχίζω να αγοράζω εφημερίδες το σαββατοκύριακο, λιγότερες από όσες παλιά λόγω κόστους, γιατί αρχειοθετώ άρθρα και συνεντεύξεις που με ενδιαφέρουν. Παράλληλα πιστεύω ότι δεν θα χαθεί και η γοητεία του να διαβάζεις κάτι στο χαρτί, στο πλαίσιο που γεννήθηκε. Επίσης διατηρώ ακόμα τη συνήθεια να διαβάζω συνολικά, όλες τις ημέρες, εφημερίδες στο χαρτί, όσο κι αν είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς για πολλή ώρα, πιστεύοντας ότι έτσι κατανοώ καλύτερα ένα “σώμα”, ένα πλαίσιο ειδησεογραφίας με μία ενότητα που σπάει όταν διαβάζεις μόνο αναρτήσεις και άρθρα στο δίκτυο.
Για τη διανομή από τα σούπερ μάρκετ, μοιάζει λίγο “αμερικανιά”, αλλά είναι χρήσιμη νομίζω. Οι εφημερίδες πρέπει να είναι εκεί που ζουν οι αναγνώστες τους, να μην είναι επιλογή των ελίτ, αλλά κάτι χρήσιμο σαν τα τρόφιμα στα ράφια. Κι ας ξέρουμε ότι μάλλον έχει χαθεί αυτός ο «πόλεμος» κι ότι ο έντυπος Τύπος αποκτά κοινό παγκοσμίως ανάμεσα κυρίως στις πληροφορημένες ελίτ.
Ειδικά για τον τοπικό Τύπο, που έχει συνδεθεί περισσότερο με τις συνδρομές, η διαφορετική διανομή είναι κι ένας δρόμος για να ξαναβρεθεί κοντά σε αναγνώστες που απομακρύνθηκαν από το περίπτερο και την καθημερινή συνήθεια της τοπικής εφημερίδας.
