Μην τα βάζουμε τα παιδιά και τους νέους στο ίδιο παράθυρο με εμάς τους μεγαλύτερους. Κοιτάνε προς άλλες μεριές, άλλα τοπία.
Έχουν βρει τον τρόπο τους, έχουν άλλη προσέγγιση για όσα συμβαίνουν και όσα πρέπει να κάνουν.
Τα πιο πολλά νέα παιδιά αυτές τις μέρες τηρούν ευλαβικά τα μέτρα περιορισμού, με περισσότερη ενάργεια από τους γονείς τους, τους οποίους και συμβουλεύουν ανάλογα όταν πρώτοι εκδηλώνουν τις ανησυχίες τους για τον εγκλεισμό. Και παίζοντας την τεχνολογία της διαμοίρασης και της διασύνδεσης στα δάχτυλα, μπορούν και αντιμετωπίζουν το «μένουμε σπίτι» με πολύ πιο αποτελεσματικούς τρόπους από εμάς.
Αυτό που δεν πιάνουμε εύκολα όσοι έχουμε περάσει τα 40 και τα 50, είναι ότι οι νέοι σήμερα δημιουργούν διαφορετικές πραγματικότητες και εναλλακτικούς κόσμους που τους επιτρέπουν να βιώνουν πιο ήπια την κατάσταση της απόστασης. Και αναπόσπαστο κομμάτι των κόσμων αυτών, που λειτουργούν πολύ πριν από τη σημερινή κρίση, είναι η διαρκής επικοινωνία και σύνδεση από απόσταση. Ξέρουν να στήνουν γέφυρες, όπως αναπνέουν. Και μακάρι να συνεχίσουν να τις γεμίζουν με περιεχόμενο δικό τους, πλούσιο και ζωντανό. Μέχρι να έρθουν και οι καλύτερες μέρες εκεί έξω.
