Οι θάνατοι μας ταράζουν πολύ αυτές τις μέρες. Οχι ότι μπορεί να γίνει αλλιώς, είναι όμως η πανδημία που μας έχει αλλάξει και ταραζόμαστε στο άκουσμα μίας απώλειας. Κάθε θάνατος είναι σκληρός, ακόμα κι αν είναι από «φυσικά αίτια» όπως λέμε. Αλλά αυτή την περίοδο λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, γιατί επιτείνει ένα ρεύμα ανησυχίας που κυριαρχεί γύρω μας.
Η ασθένεια, η αδυναμία, η ανασφάλεια εισβάλλουν στη ζωή μας από κάθε ρωγμή και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ρωγμή από την πανδημία.
Από την άλλη, σε μία τάση εξισορρόπησης, έχει αυξηθεί και το ενδιαφέρον μας για τους άλλους. Ανακαλύψαμε βίαια σχεδόν, ότι η Υγεία είναι ένα μοναδικό αγαθό και ενδιαφερόμαστε πολύ για την υγεία των φίλων και των συγγενών μας.
Μία ειδικότερη όμως συνθήκη, αυτή του εγκλεισμού και της απομόνωσης λόγω των μέτρων πρόληψης ή του φόβου της επαφής, φαίνεται ότι μειώνει και την πρόληψη. Κάποιοι μπορεί να γίνονται πιο ανήσυχοι και να ψάχνουν συνέχεια συμπτώματα κορωνοϊού, κάποιοι άλλοι όμως φοβούνται ακόμα και να πάνε στο γιατρό τους για ένα άλλο χρόνιο πρόβλημα. Ή πιστεύουν ότι θα κάνουν έναν έλεγχο, όταν περάσει η κρίση.
Αλλά αργεί η έξοδος και πρέπει να προσέχουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
