Μαζί με το κλείσιμο και τους περιορισμούς της πανδημίας που είχαν ένα σκληρό χαρακτήρα απαγορεύσεων στις περιόδους της καραντίνας, είδαμε να αλλάζουν και οι άνθρωποι, συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουν. Και δεν είναι μόνο τα ψυχικά βάρη που επιφέρει μία τόσο ασφυκτική κατάσταση σαν αυτή που βιώνουμε. Είναι αλλαγές και μεταμορφώσεις της συμπεριφοράς, που συχνά δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές.
Μία τέτοια αλλαγή είναι το βάρος που δίνουμε πια στις λεπτομέρειες και τα επιμέρους στοιχεία. Εκεί που παλιότερα ίσως να μην δίναμε σημασία ή να το αφήναμε να περάσει, τώρα το επισημαίνουμε, το αναδεικνύουμε. Πολλά μικρά, μικρά θέματα μεγαλοποιούνται, αποκτούν διαστάσεις.
Μετά υπάρχει μία αναστάτωση, μία αταξία. Δεν μπορούμε πάντα να ιεραρχήσουμε τα σημαντικότερα από τα ελάσσονα. Μας τρελαίνει και όλη αυτή η υπερ-πληροφόρηση τόσο καιρό. Βγαίνει μία μελέτη που έγινε σε δείγμα… 30 ατόμων κάπου σε κάποια χώρα, γίνεται πρώτη είδηση σε μία ιστοσελίδα και ψαχνόμαστε μετά για ώρες πολλοί περισσότεροι από όσους θα τη διάβαζαν κάποτε σε ένα ειδικό περιοδικό.
Και το κυριότερο είναι ότι ζούμε διαρκώς με διλήμματα, σαν να πρέπει να λύσουμε γρίφους, να ξεπεράσουμε ένα τείχος από αντιφάσεις. Να βγούμε μία βόλτα ή να μη βγούμε, να φορέσουμε διπλή μάσκα, να πάρουμε άδεια από τη δουλειά, να πάμε στο γιατρό για το συνάχι, να κάνουμε τεστ ή όχι. Κάθε μέρα, δεκάδες τέτοιες μικροσκέψεις και ερωτήματα μας καλούν να κάνουμε επιλογές. Πέρασαν δύο χρόνια, προσπαθώντας να μάθουμε να ζούμε με τον ιό με τίμημα ίσως να χάσουμε τον τρόπο ζωής μας και την αισιοδοξία μας ότι μπορούμε να βιώσουμε καλύτερα τις ζωές μας.
Ας ευχηθούμε να είναι κοντά η έξοδος και όλα θα διορθωθούν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
