Το παράδειγμα με την ζώνη του αυτοκινήτου ή του κράνους χρησιμοποιήθηκε πολύ για να πείσει για το εμβόλιο, θέτοντας κυρίως το ζήτημα της υποχρεωτικότητας. Αν δεν έχεις κράνος ή δεν βάζεις ζώνη θα φας ένα πρόστιμο, όμως δεν είναι εκεί η ουσία. Είναι στο ότι αποδεδειγμένα προσφέρουν στην προστασία της ζωής σου. Στερείσαι την ελευθερία σου στο τιμόνι, αλλά αυξάνεις την πιθανότητα να βγεις καλά από ένα ατύχημα. Αυτή είναι και η όλη ιστορία με τον εμβολιασμό.
Προσωπικά όμως, μου αρέσει και μία άλλη οπτική, χωρίς να φύγω από τον χώρο του τιμονιού. Στο αυτοκίνητο αυτά δύο χρόνια, αισθάνομαι ότι είχα έναν προσωπικό χώρο ελευθερίας. Βγάζω τη μάσκα μου, βάζω ραδιόφωνο και αισθάνομαι ότι δεν απειλούμαι από τον ιό. Ακριβώς όμως, επειδή υπάρχουν κίνδυνοι στον δρόμο, βάζω και τη ζώνη.
Αλλά δεν μπορώ και να μείνω και για πάντα στο αυτοκίνητο. Ούτε να κυκλοφορώ πεζός με ένα κράνος στο κεφάλι μην και μου πέσει κανά κεραμίδι σαν τον διάσημο πρόγονό μας.
Χώρους ελευθερίας βρήκαμε και μέσα στις καραντίνες. Και μέτρα πήραμε πολλά για να νιώσουμε ασφαλείς. Ένα μέτρο από αυτά είναι και το εμβόλιο. Με σκοπό να ανοίξουμε κάποια στιγμή την πόρτα και να νιώσουμε ελεύθεροι και ασφαλείς να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
