Μέχρι τώρα πάντως εκείνη την προσδοκία ότι θα υπάρξει ένα ξέσπασμα μόλις τελειώσει η καραντίνα, δεν τη βλέπουμε. Λέγαμε ότι ο κόσμος θα βγαίνει έξω, θα είναι στην αγορά, θα σχεδιάζει ταξίδια, θα θέλει να μετακινηθεί. Έγιναν όλα αυτά αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό, όχι σαν ξέσπασμα. Και ένα δύο μποτιλιαρίσματα μία Κυριακή για τη θάλασσα, δεν σημαίνει ότι δεν κρατιέται ο κόσμος.
Μία εξήγηση είναι ότι ο φόβος για τη νόσηση παραμένει. Κι όσο φοβάσαι, μαζεύεσαι, είναι λογικό. Και το οικονομικό είναι ένα ζήτημα. Δεν περισσεύουν λεφτά για ξεσπάσματα ειδικά μετά από μία περίοδο με λουκέτα και αναστολές συμβάσεων.
Και δεν βοήθησε και η διαθεσιμότητα των εμβολίων. Όταν άνοιγε η αγορά, ακόμα δεν μπορούσες να κλείσεις ραντεβού για εμβολιασμό.
Και το βλέπουμε και στον τουρισμό. Άνοιξε με ταρατατζούμ η Ελλάδα στις 14 Μαΐου αλλά όλοι ήξεραν ότι τον Ιούλιο θα φανεί η κατάσταση. Και να που ήρθε ο Ιούλιος και ακόμα περιμένουμε πότε θα έρθουν οι τουρίστες. Που μπορεί και να έρθουν μαζικά, αργότερα και μακάρι, αλλά προς το παρόν όλα κινούνται σε χαμηλούς τόνους. Άρα δεν κινούνται καλά. Και δεν πάνε τόσο καλά όσο μας έλεγαν. Κι ας το προσέξουν λίγο όσοι ποντάρουν στην αισιοδοξία γιατί θυμώνει περισσότερο τον κόσμο όταν βλέπει ότι του έταζαν στον αέρα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
