Είναι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, πολίτες πλήρους απασχόλησης, με όλα τους δηλαδή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις; Είναι, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κι όμως υπάρχει αμφιβολία τώρα με την κρίση.
Γιατί το ίδιο το κράτος μοιάζει να αμφισβητεί την ικανότητά τους να μετρήσουν τις καταστάσεις και τους ασκεί δριμεία κριτική για τις ουρές στις τράπεζες. Κι εμείς οι νεώτεροι, με ευκολία τους καταλογίζουμε ελαφρότητα.
Όσοι έχουν γονείς σε μεγάλη ηλικία, καταρχάς ανησυχούν για την υγεία τους γι’ αυτό και τους πιέζουν να μείνουν σπίτι. Πολλοί ηλικιωμένοι είναι ήδη μέσα κλεισμένοι εδώ και τρεις εβδομάδες. Και καλά κάνουν, όμως δεν είναι και τόσο απλό να πιέζονται μόνο και επειδή ανησυχούν τα παιδιά τους. Το βασικό είναι να πεισθούν οι ίδιοι ότι αξίζει τον κόπο να τηρήσουν τα μέτρα.
Το πρόβλημα αποκτά διαστάσεις όμως, εκεί που είναι μόνοι άνθρωποι χωρίς βοήθειες. Είναι υπαρκτό πρόβλημα ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Επίσης πολλοί ηλικιωμένοι, αλλά και νεώτεροι δεν τα καταφέρνουν στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες, οπότε πρέπει να εκπαιδευτούν και ίσως θα ήταν πιο σκόπιμο να γίνει μια ενημερωτική καμπάνια για το πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις τραπεζικές υπηρεσίες μέσω των υπολογιστών.
Ερώτημα, βέβαια είναι αν υπάρχουν υπολογιστές και σε όλα τα σπίτια.
Το θετικό είναι ότι στη χώρα μας οι περισσότεροι ηλικιωμένοι ζουν αυτόνομα, με τη στήριξη των οικογενειακών τους δικτύων. Αυτό τους επιτρέπει αυτές τις μέρες να έχουν και έναν έλεγχο της ζωής τους αποφεύγοντας τον συνωστισμό γηροκομείων για παράδειγμα, όπως στην Ισπανία ή την Ιταλία. Το ότι κρατάνε το σπίτι τους και την καθημερινότητά τους στα χωριά, έχει μετατραπεί σε πλεονέκτημα της χώρας σε αυτή τη φάση.
Κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε όμως αυτές τις μέρες, και αφορά και τους ηλικιωμένους και όλους είναι ο πλούτος της ζωής του καθενός μας μέσα στο σπίτι. Σπίτια χωρίς βιβλία, χωρίς τεχνολογία που να φέρνει κοντά την ενημέρωση και την εναλλακτική ψυχαγωγία, αλλά και σπίτια χωρίς παροχές και ποιότητα για μια ζεστή και προστατευτική καθημερινή ζωή, δεν είναι φιλικά σε αυτήν την επιβολή της μακράς απομόνωσης. Ας το έχουμε υπόψη και αυτό όταν ασκούμε κριτική σε τρέχουσες συμπεριφορές χωρίς να βλέπουμε και πιο πίσω. Και αν είναι να κάνουμε υπομονή αυτές τις μέρες θα την κάνουμε όλοι μαζί, ανεξαρτήτως ηλικίας.
