Όταν μπαίναμε στο νέο lockdown, κανείς δεν περίμενε ότι θα ολοκληρωνόταν στις τρεις εβδομάδες. Η εμπειρία από την προηγούμενη φορά και η τάση που έδειχναν τα κρούσματα δεν επέτρεπε αισιοδοξία. Αποδείχτηκε ότι ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Από τις πρώτες μέρες, επικεφαλής μεγάλης επιχείρησης της πόλης με παρέπεμπε στο τέλος της χρονιάς και βάλε. Και είχε δίκιο.
Η ιδέα του να ανοίγει η αγορά για λίγο και να ξανακλείνει, σαν «ακορντεόν» δεν περπάτησε εξ αρχής. Κι αυτό γιατί καμία επιχείρηση δεν μπορεί να δουλεύει υπό προθεσμία ενώ τα έξοδά της τρέχουν. Κι επιπλέον κι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για ένα μπες βγες στα μέτρα και τους περιορισμούς. Είναι θέμα ψυχολογίας να έχεις χρόνο προσαρμογής.
Στη φάση που είμαστε δύο είναι τα κρίσιμα θέματα:
Πρώτο είναι να εξασφαλιστεί μία μακροχρόνια προστασία της υγείας του πληθυσμού που σημαίνει να τον βρει καλά η έλευση του εμβολίου. Δεν έχει νόημα να λειτουργείς την αγορά με 2.000 κρούσματα την ημέρα και τα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας πέραν των ορίων τους.
Το δεύτερο είναι να οργανωθεί το άνοιγμα ώστε να έχει μόνιμα χαρακτηριστικά. Να ξέρεις ότι έστω με προσαρμογές θα μπεις σε ένα δρόμο που δεν θα προβλέπει πάλι λουκέτα, αλλά μία προοπτική κανονικότητας. Φυσικά όλα αυτά εξαρτώνται από τον ιό και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει σε ένα τρίτο κύμα, όμως καλύτερα να δίνεις χρόνο στη θετική αλλαγή, παρά να αντιδράς σπασμωδικά εν μέσω αρνητικών μεταβολών.
Η κατάσταση είναι σαν μία μεγάλη βουτιά με μία ανάσα μέχρι να βγούμε ξανά στην επιφάνεια. Δεν είναι εύκολο να το καταφέρουμε, γιατί προϋποθέτει και ψυχικές αντοχές πια από τους ανθρώπους, που μετά από 9 μήνες δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχουν ακόμα πολλά αποθέματα.
Επίσης πρέπει να στηριχθεί και η κοινωνία.
Να στηριχθεί ένα η εργασία και η επιχειρηματικότητα και σε αυτό συντείνει η παράταση των μέτρων στήριξης με την ελπίδα ότι στο τέλος, όλοι θα είναι εντάξει και έτοιμοι να αρχίσουν την πορεία ανάκαμψης.
Και να στηριχθεί δύο, το σύστημα Υγείας τώρα που καταλάβαμε ποια είναι τα τρωτά του με τις ελλείψεις κλινών, ώστε να σταματήσουν αυτοί οι τεράστιοι αριθμοί απωλειών.
Η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει ότι η πανδημία δεν είναι απλώς ένα κακό διάλειμμα που διέκοψε την πολιτική της και το «κανονικό» της. αλλά είναι ακριβώς το πεδίο που πρέπει να αναπτύξει την πολιτική που διαθέτει και να προσαρμόσει το πρόγραμμά της.
Εδώ και τώρα κρίνονται όλα, και στις μεγάλες κρίσεις σημασία έχει και η λαϊκή και κοινωνική κινητοποίηση που είναι η δεύτερη μεγάλη της πρόκληση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
