Χρειάζονται ή όχι πρόωρες εκλογές; Είναι ένα ερώτημα που επανήλθε στην επικαιρότητα λόγω της πρότασης δυσπιστίας και τη συζήτηση που ξεκίνησε στη Βουλή.
Τέτοια ερωτήματα δεν έχουν καθαρές απαντήσεις με την έννοια, ότι κανείς δεν είναι μάντης για να προβλέπει το μέλλον και κυρίως γιατί είναι πολιτικά ερωτήματα, άρα έχουν και πολιτικές απαντήσεις.
Βέβαια στην Ελλάδα νομίζει κανείς ότι είμαστε συνέχεια σε προεκλογική περίοδο, αφού μόλις τελειώσουν οι εκλογές, αρχίζει αμέσως σχεδόν μία κουβέντα για το πότε θα γίνει ανασχηματισμός και αν το κυβερνών κόμμα θα πάει σε πρόωρες κάλπες για να ξεφύγει από την πίεση που συνήθως του ασκείται και για να κερδίσει αν νικήσει μία παράταση στην εξουσία κλπ
Ακόμα και στις δημοτικές εκλογές, όσοι χάνουν, λειτουργούν σαν να είναι έτοιμοι για την επόμενη τετραετία και βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς ετοιμότητας.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων πάντως οι κυβερνήσεις έχουν δεύτερη ευκαιρία στις επόμενες εκλογές, είναι όμως και θέμα το πότε θα εξαντλήσουν το λεγόμενο πολιτικό κεφάλαιό τους. Για παράδειγμα, δεύτερη ευκαιρία το 2012 μπορεί να ήταν οι διπλές εκλογές για τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και το 2015 για τον ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογές που κέρδισε το καλοκαίρι.
Αυτό που προκύπτει πάντως αρκετές φορές είναι μία δυσαρμονία μεταξύ της κυβερνητικής πολιτικής και των κοινωνικών αναζητήσεων. Κάπου χάνεται ο αόρατος δεσμός συναίνεσης και εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών και πάνω σε αυτή τη ρήξη, πυροδοτούνται εξελίξεις.
Είμαστε σε μία τέτοια φάση αυτή τη στιγμή στη χώρα; Μάλλον όχι. Υπάρχει όμως μεγάλη δυσαρέσκεια μέσα στην κοινωνία. Για τη διαχείριση της πανδημίας, την ακρίβεια. Οπότε είναι η κυβέρνηση που καλείται να πάρει αποφάσεις. Θα αντέξει αυτήν τη δυσαρέσκεια; Θα θεωρήσει την πίεση αυτή ως ένα προμήνυμα για ακόμα χειρότερες εξελίξεις; Τέτοια ερωτήματα πάντως έχουν μπροστά τους όλες οι κυβερνήσεις στον σύγχρονο κόσμο, πόσο μάλλον στις μέρες μας που υπάρχει και η έκτακτη συνθήκη κρίσης της πανδημίας.
Η αντιπολίτευση πάλι, εκ της θέσης της, εντείνει τα σημεία ρήξης μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας και προσπαθεί να εισαγάγει ανάμεσά τους τη δική της θέση.
Ας μην παραπονιέται συνεπώς καμία πλευρά. Όλες έχουν τις ευκαιρίες τους. Και το ζήτημα είναι το πώς θα τις αξιοποιήσουν πάντως προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Γιατί ας μην το ξεχνάμε, αυτό είναι το ζητούμενο της πολιτικής.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
