Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς κανείς μας δεν γνωρίζει τι πρέπει να γίνει αύριο ώστε να ξεφύγουμε από την πανδημία. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα είναι η καλύτερη περίοδος για να ανοίξει η αγορά, πότε να λειτουργήσουν τα σχολεία ή τα μπαρ. Κι όλα αυτά που γράφονται είναι περισσότερο ένας συνδυασμός πιθανοτήτων και προγραμματισμού βάσει σεναρίων και όχι μία γνώση για το μέλλον. Γιατί αν ένα πράγμα μάθαμε καλά είναι ότι το μέλλον δεν προβλέπεται με την πανδημία που μπλέξαμε.
Από εκεί και πέρα, είναι δεδομένο ότι το lockdown πιάνει για αυτό και εφαρμόζεται με ευκολία. Και είναι και δεδομένο ότι ο χρόνος έχει σημασία γιατί στη μάχη με τον εμβολιασμό ο ιός μπορεί να ηττηθεί κάτι που γνωρίζουμε και από άλλες επιδημίες μέσα στην ιστορία. Άρα το να κερδίζεις χρόνο ώστε να δεις πώς μειώσεις τη δύναμη της πανδημίας, είναι μία επιλογή αποδεκτή.
Λένε πολλοί και έχουν δίκιο ότι ουδέποτε στην ιστορία της επιστήμης δεν υπήρξε τέτοια πρόοδος στην ιατρική αντιμετώπιση μίας νόσου. Εμβόλια, θεραπείες και μία τεράστια κινητοποίηση του συστήματος υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο, άνοιξαν έναν πρωτόγνωρο δρόμο.
Όμως από την άλλη πλευρά, η εξέλιξη του πολιτισμού μας και της οικονομίας είναι σαν μη χωρούσε αυτό που προέκυψε, σαν μην είχε προβλέψει ούτε μπορούσε να συλλάβει την επιρροή που θα είχε μία ασθένεια.
Αυτό σημαίνει ότι το αποτύπωμα στο μέλλον θα είναι βαθύ. Δεν μπορούν να βγουν από αυτήν την ιστορία οι άνθρωποι και τα συστήματα που έχουν φτιάξει, χωρίς να έχουν επηρεαστεί.
Τώρα, στις μέρες μας κοιτάμε τι θα γίνει με το καλοκαίρι, με την αγορά, με τα σχολεία, τα πρόσκαιρα. Και είναι λογικό, γιατί αυτή είναι η ζωή μας. Πώς όμως θα είμαστε σε ένα χρόνο από σήμερα; Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να προετοιμάσουμε ένα καλύτερο μέλλον;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
