Δεν θα μπορούσε ο φετινός Σεπτέμβριος να είναι ίδιος με κανέναν άλλον. Δεν είναι έτσι κι αλλιώς. Δεν υπάρχει καμία αίσθηση ρυθμού, παράδοσης, προγραμματισμού. Κι αυτό λόγω του κορωνοϊού προφανώς, δεν υπάρχει θέμα.
Σεπτέμβριος είναι να περιμένεις να αρχίσει η χρονιά, ακολουθώντας τη γραμμική πορεία του χρόνου των μαθητών.
Και είναι και η έναρξη ενός άλλου σχεδίου, η επαναθεώρηση όσων άφησε πίσω του ο περασμένος χειμώνας.
Τώρα, ζούμε την ισοπέδωση του χρόνου. Υπάρχει αυτό το διαρκές τώρα που δεν διαχωρίζει το πριν από το μετά. Και όσο είμαστε συνέχεια μέσα στο παρόν είναι αδύνατο να δούμε το μέλλον.
Θα μας αφήσει κάποια έλλειψη αυτή η αδυναμία να διαφοροποιούμε τον χρόνο; Είναι ανάλογα και πώς νιώθει ο καθένας τον χρόνο. Σίγουρα επηρεάζει τα παιδιά για αυτό και υπάρχει τοσο μεγάλη ανάγκη για να ανοίξουν τα σχολεία.
Όμως τελικά θα μάθουμε τι έγινε, μόνο όταν βγούμε από το τούνελ.Προς το παρόν, παλεύουμε το παρόν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
