Όλα μοιάζουν πρωτόγνωρα. Να αποφασίσεις να βγεις το βράδυ με φίλους, να καθίσεις σε ένα μπαρ, να πιεις ένα ποτό, να συνομιλήσεις χωρίς μάσκες. Ακόμα βέβαια σε ελεγχόμενο πλαίσιο με ανθρώπους που τους ξέρεις και γνωρίζεις ότι έχουν κάνει τα εμβόλια και τηρούν τα μέτρα. Δεν νομίζω ότι θα πήγαινα ακόμα σε μία μαζική συναυλία, αν και μπορείς να πας άνετα σε ένα θεατρικό χώρο που τηρούνται οι αποστάσεις- πήγαμε στην πολύ καλή παράσταση με τα έργα του Χριστοβασίλη από το Δημοτικό Θέατρο και ήταν όλα καλά.
Επανέρχομαι για να πω ότι όλο αυτό που βιώνουμε μοιάζει με μία επανακατάληψη του χώρου. Γιατί απουσιάζαμε από τον χώρο, από τον δημόσιο χώρο, την πόλη. Ακόμα και όσοι δούλευαν έξω ή συναντούσαν αναγκαστικά κόσμο και πήγαιναν σε υπηρεσίες, όλα τα έκαναν μετρημένα, συγκρατημένα. Η παρουσία στην πόλη όμως δεν μπορεί παρά να είναι ελεύθερη για να έχει νόημα. Πολίτης είναι ακριβώς ο άνθρωπος της πόλης.
Θα τα μάθουμε όλα από την αρχή; Μαθαίνουμε πάντως εύκολα και γρήγορα. Η επιστροφή μοιάζει σαν τη βουτιά στη θάλασσα ένα καλοκαίρι μετά. Νιώθουμε σαν να βρίσκουμε ξανά τον εαυτό μας…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
