Η τρομοκρατία είναι εχθρός της κοινωνίας συνολικά και όχι μόνο των θυμάτων της. Και μην μπερδεύουμε την ανάγκη των νέων και όχι μόνο να εξεγείρονται και να ριζοσπαστικοπούνται κατά της εξουσίας. Άλλο η διαμαρτυρία κι άλλο να σκοτώνεις κόσμο.
Η τρομοκρατία δεν είναι εξέγερση, αλλά η «πολιτική» όπως την ορίζει μία κλειστή ομάδα που ασχολείται μόνο με αυτό που η ίδια πιστεύει και επιδιώκει. Στους καιρούς της ανοιχτής κοινωνίας, όμως και των ενημερωμένων ανθρώπων καμία κλειστή ομάδα βίας δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πολιτική. Γι’ αυτό και έχει υποχωρήσει το φαινόμενο που πήρε μεγάλες διαστάσεις τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Το κυριότερο όμως είναι ότι σήμερα οι κοινωνίες έχουν απομακρυνθεί από την κουλτούρα των όπλων και του θανάτου που κυριαρχούσε ως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όχι ότι δεν υπάρχουν σήμερα πόλεμοι και θάνατος στον πλανήτη, όμως πλέον ο πολίτης αναζητά άλλες λύσεις έστω κι αν δεν έχει δύναμη να τις υλοποιήσει. Και δεν θέλει κανέναν να παίρνει τα όπλα στο όνομά του, σε καιρούς ειρήνης.
Έχει μεγάλη σημασία το πέρασμα στις λογικές της μη βίας και του σεβασμού της ύπαρξης κάθε ανθρώπου, όπως έχει επιτευχθεί.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
