Είμαστε μπροστά σε έξαρση των κρουσμάτων όπως φαίνεται, αλλά δεν βλέπουμε και κάποια κίνηση από την Πολιτεία. Ο κόσμος είναι στα τεστ και τις καραντίνες και ακούει ευχολόγια για τήρηση των μέτρων. Η καμπάνια για νέους εμβολιασμούς είναι πολύ χαμηλή και νέες πολιτικές αντιμετώπισης της κατάστασης που δημιουργείται, δεν βλέπουμε. Μπορεί βέβαια να είναι προσωρινό φαινόμενο το ύψος αυτών των κρουσμάτων και όντως να αναφανεί και η αποκλιμάκωση που περιμένουμε από τον Φεβρουάριο. Ούτε μάντεις είμαστε, ούτε ειδικοί.
Η κοινωνική κατάσταση όμως, που συσσωρεύει δυσαρέσκεια είναι που μας δημιουργεί και απορίες για το προς τα πού οδηγούμαστε. Προφανώς και η ηγεσία της χώρας έχει μπροστά της το μεγάλο θέμα του πολέμου και των επιπτώσεών του και στην ελληνική οικονομία, όμως θα έπρεπε να υπάρχει κράτος που να συνεχίζει την πολιτική. Κι αυτό είναι που δεν βλέπουμε.
Περισσότερο, υπάρχει η αίσθηση ότι με την πανδημία τουλάχιστον όλα είναι στον αυτόματο πιλότο.
Τα της πανδημίας δεν αφορούν φυσικά μόνο τη χώρα μας, αλλά όλον τον κόσμο. Και βλέπουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Στην Κίνα πχ κάνουν μαζικά λοκντάουν εκατομμυρίων ανθρώπων, στην Ευρώπη βλέπουμε και κράτη που απελευθερώνουν όλες τις δραστηριότητες.
Η Ελλάδα που κινείται συνήθως ανάλογα με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μοιάζει σε μία κατάσταση αναμονής έχοντας θέσει κάποια όρια, πχ το Πάσχα που έχει μεγάλη κοινωνική απήχηση. Χρειάζεται όμως, στο μεταξύ και μία διαφορετική πια πολιτική που και οι κοινωνικές δραστηριότητες να εξελίσσονται και οι νοσούντες να έχουν το μέγιστο της φροντίδας. Κάτι πρέπει πάντως να αλλάξει από το καθημερινό «τηρήστε τα μέτρα μας». Αυτό το ξέρουμε και μόνοι μας πια.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
