Υπάρχει πολύς κόσμος που έχει απομονωθεί τους τελευταίους 13 μήνες. Και δεν είναι μόνοι όσοι είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν σε ένα χωριό, μία απομακρυσμένη κατοικία και ένα εξοχικό και άντεξαν τη μοναχική απομόνωση μακριά από τις πόλεις. Είναι και όσοι υιοθέτησαν έναν τρόπο ζωής που τους κράτησε μακριά από επαφές και συναντήσεις.
Είναι πολλοί όσοι εργάζονται επί μήνες με τηλεργασία. Είναι οι φοιτητές και καθηγητές τους που είναι τρίτο εξάμηνο τώρα στις τηλεδιασκέψεις. Είναι και αρκετοί όσοι διαβιούν εντός κατοικίας, χωρίς πολλά πολλά με άλλους, παρά μόνο από το τηλέφωνο και τα skype,. Κι όσοι δουλεύουν άλλωστε σε φυσικό χώρο, στα γραφεία τους και σε υπηρεσίες, είναι συχνά σπίτι – δουλειά, λίγο περπάτημα και το Σάββατο σούπερ μάρκετ.
Περιγράφω μία συνθήκη που έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στην κοινωνικότητα και τον βίο μας, ατομικό και συλλογικό. Και μπορεί να είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουμε όλοι μας με δύναμη στον παλιό τρόπο ζωής όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, αλλά υποψιάζομαι όχι και τελείως αλώβητοι, όχι και χωρίς νέες συνθήκες και συμπεριφορές.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
