Λένε οι ειδικοί ότι αν δεν θέλεις να χαθείς μέσα στις πολλές υποχρεώσεις που έχεις κάθε μέρα, να αναθέτεις κάποιες από αυτές σε άλλους ώστε να αλαφρώνεις το μυαλό σου και να μη νιώθεις συνέχεια ότι ξεχνάς.
Το θέμα είναι αν υπάρχουν άλλοι που έχουν όρεξη να αναλάβουν τις δικές σου έγνοιες. Γιατί πόσοι να είναι πια όσοι δεν έχουν τις δικές τους έγνοιες.
Και το πρόβλημα γίνεται χειρότερο σε καταστάσεις συνεχούς κρίσης, οπότε και ζούμε σε μία κατάσταση διαρκούς αλέρτ, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσουμε κάτι έκτακτο. Τότε, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ακόμα κι αν καταφέρνουμε να ανταπεξέλθουμε στις αντιξοότητες, από κάτω τρώγεται το υπόβαθρο και συσσωρεύεται η ανησυχία σε στιβάδες. Γιατί αυτό άλλωστε είναι και η κρίση, ένα σύνολο, ένα άθροισμα από προβλήματα.
Το αν τώρα μπορείς να αντέξεις και να χειριστείς κρίσιμες καταστάσεις σε έναν διαρκή ενεστώτα επί πολλά χρόνια, αυτή είναι μία άλλη ιστορία. Σε ατομικό επίπεδο όλοι προσπαθούν για το καλύτερο. Δεν έχει ακουστεί πάντως να υπάρχει κάτι θετικό στη μακροχρόνια κρίση. Για κανέναν μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
