Πολλά πράγματα άλλαξαν στα Γιάννενα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Πρόκειται για ένα χρονικό διάστημα που το θεωρούμε «νωπό», φρέσκο, ώστε να προχωράμε και σε αποτιμήσεις. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι μικρό διάστημα, αντίθετα θα λέγαμε ότι είναι η μισή μας ζωή για όσους το ζήσαμε και για τους μικρότερους η περίοδος που ενηλικιώθηκαν.
Σίγουρα οι αποτιμήσεις είναι δύσκολες, όμως αν έχουν μία χρησιμότητα είναι για να βάζουν ένα μέτρο για τις εξελίξεις. Για να αξιολογείται το τι έγινε και να διαμορφώνει τις νέες προσδοκίες.
Μερικά στοιχεία αυτής της αποτίμησης που τα έχουμε πρόσφορα.
Οι δρόμοι. Όσο κι αν τους συνηθίσαμε, οι οδικοί άξονες άλλαξαν την Ήπειρο, τον τρόπο που βλέπουμε εμείς την Ήπειρο και τον τρόπο που τη βλέπουν οι άλλοι από έξω, Και άλλαξε κυρίως αυτό το «έξω», κάνοντας τον χώρο να διαστέλλεται από τη στιγμή που μπορεί να είναι εύκολα προσβάσιμος. Η αναβάθμιση κα του αεροδρομίου πρόσθεσε και το κερασάκι στην τούρτα της εξωστρέφειας, μόλις προσγειώθηκε το πρώτο τσάρτερ από το εξωτερικό.
Μετά είναι το Πανεπιστήμιο. Που ξέρουμε πόσο άλλαξε την πόλη από τη δεκαετία του ’60, αλλά πλέον μάθαμε να θεωρούμε δεδομένες τις αλλαγές, τις καινοτομίες, τις γνώσεις και τον διαφορετικό τρόπο ζωής που φέρνει στην πόλη. Γιάννενα χωρίς πανεπιστήμιο δεν νοείται πια και είναι τεράστια η αξία που προσθέτει κάθε χρόνο στην πόλη. Ακόμα και η υπόθεση της προσέλκυσης εταιριών τεχνολογίας στηρίζεται ακριβώς στο επιστημονικό δυναμικό που παράγεται στην περιοχή.
Και το τρίτο, που φαίνεται λιγότερο, είναι ότι η κοινωνία των Ιωαννίνων, μπορεί να είναι συντηρητική και κλειστή ακόμα σε μεγάλο βαθμό, έστρεψε όμως το βλέμμα της προς την άλλη Ευρώπη, έδωσε χώρο στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, προσπάθησε να βρει έναν άλλο βηματισμό συγχρονιζόμενη με τις διεθνείς εξελίξεις. Αυτό είναι ένα βήμα αλλαγής σε εξέλιξη που ενδέχεται να γίνει και κομβικό, γιατί μόνο οι ανοιχτές πόλεις προοδεύουν πια παγκοσμίως.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
