Η κυβέρνηση πήρε ένα ρίσκο προωθώντας μία ρύθμιση για την αποδοχή των πτυχίων των κολλεγίων στις προσλήψεις στην εκπαίδευση.
Και είναι ρίσκο γιατί αφενός δεν έχει πίσω της κάποιο ολοκληρωμένο πολιτικό πρόγραμμα, ενώ και νομικά είναι πιο προωθημένη απόφαση σε σχέση με το δίκαιο στην ΕΕ.
Το κοινωνικό αποτύπωμα όμως αυτής της επιλογής είναι ακόμα μεγαλύτερο με συνέπειες που σήμερα δεν μπορεί να υπολογιστούν.
Η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει αναγνωριστεί νομοθετικά, ενώ έχει γίνει και αποδεκτή από την κοινωνία, που πιστεύει ότι εξυπηρετεί κάποιες συγκεκριμένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Με τη ρύθμιση όμως του υπουργείου Παιδείας, το μήνυμα είναι ότι δεν έχει και τόση σημασία η προέλευση ενός πτυχίου. Για την εκπαίδευση δηλαδή, η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι συνθήκες έρευνας και διδασκαλίας των ελληνικών πανεπιστημίων, δεν είναι οι μόνες δυνατές, αλλά υπάρχουν κι άλλες δυνατότητες.
Ακόμα κι αν γίνει δεκτό κάτι τέτοιο σε επίπεδο νομικό και υπό το φόβο των ευρωδικαστηρίων όπως αναφέρει το υπουργείο, λείπει μια κρίσιμη απάντηση στη στόχευση για τα πανεπιστήμια. Γιατί τα πανεπιστήμια να μπαίνουν στη βάσανο της αξιολόγησης και του αγώνα για την επίτευξη των κριτηρίων αναγνώρισής τους- που πλέον θα επηρεάζουν και τη χρηματοδότησή τους-, όταν οι μαθητές θα μπορούν να βρουν κι άλλες διόδους για τις σπουδές τους; Γι’ αυτό αντιδρούν τα πανεπιστήμια στη ρύθμιση, αλλά και μάλλον γι’ αυτό κάνει ότι δεν ακούει η κυβέρνηση. Γιατί το ζήτημα δεν είναι τεχνικό ή νομικό, αλλά έχει να κάνει με την αντίληψη και την πολιτική ιδεολογία που έχει κανείς σήμερα για το ρόλο των δημοσίων πανεπιστημίων.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια απλώς παράγουν πτυχιούχους, τότε είναι φανερό ότι δύσκολα θα κατανοήσει τι της λέει η απέναντι πλευρά. Όσοι πιστεύουν ότι τα πανεπιστήμια χτίζονται σε βάθος χρόνου με μεγάλες πνευματικές και επιστημονικές επενδύσεις τότε δύσκολα θα κατανοήσουν τον «τεχνικό» λόγο του υπουργείου Παιδείας περί των κριτηρίων πρόσληψης στο Δημόσιο. Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των δύο κόσμων, που δύσκολα γεφυρώνεται με τέτοιους νόμους.
