Χωρίς εναλλακτικές επιλογές έμεινε η χώρα μας, μόλις προέκυψε ζήτημα με τις ανατιμήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος. Και δεν είναι τόσο τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη διαμόρφωση των τιμών που κι εκεί τα περιθώρια παρεμβάσεων φαίνεται ότι είναι μικρά, με τον τρόπο που προσεγγίζει την αγορά ενέργειας η κυβέρνηση. Μέχρι να αποφασίσει η ΕΕ κοινές πολιτικές θα έχουν καταρρεύσει τα νοικοκυριά.
Είναι κυρίως, οι πολύ μικρές δυνατότητες που έχουμε για εξοικονόμηση ενέργειας και εναλλακτικές πηγές. Τα κτίρια ανά την επικράτεια δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστική οικονομία στην ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο το πόσο δημοφιλές είναι το πρόγραμμα «Εξοικονομώ», αφού οι ιδιοκτήτες ακινήτων ξέρουν πρώτοι από όλους τις ελλείψεις τους. Πλέον όμως, για να αναβαθμιστούν ενεργειακά τα κτίρια θα χρειαστούν πολλά χρόνια και μεγάλα κεφάλαια που δεν υπάρχουν σε τέτοιο βαθμό. Στα ελληνικά κτίρια ξοδεύουμε πολλά για να ζεσταθούμε λίγο, αυτή είναι η αλήθεια.
Όσο για τις πηγές, δεν μπορούμε να συζητάμε θεωρητικά τι θα γίνει αν κάποτε στο μέλλον, βρεθούν ορυκτά καύσιμα και πώς θα συνδράμουν. Αυτά λέγονται σχεδόν δύο δεκαετίες τώρα, την ώρα που χάνονταν πολύτιμος χρόνος για πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας και «πράσινες» εναλλακτικές.. Η κυβέρνηση λέγεται ότι ανοίγει ξανά την υπόθεση ανεύρεσης φυσικού αερίου, αν και η πολιτική της τόσο καιρό θεωρούσε το φυσικό αέριο σαν «μεταβατικό» καύσιμο. Αλλάζουν όμως οι συνθήκες στην Ευρώπη και πολλά αναθεωρούνται.
Λείπει όμως, μία πραγματικά έντονη δραστηριοποίηση στη χώρα μας υπέρ μίας πολιτικής ενέργειας που να μην εξαντλεί τους φυσικούς πόρους και κατ΄ επέκταση να μην απαιτεί και μεγάλους οικονομικούς πόρους. Δεν είδαμε, ούτε βλέπουμε να υπάρχει θέρμη για ενεργειακές κοινότητες ή αυτοτροφοφδοτούμενα συστήματα (όπως η ενέργεια από απόβλητα κλπ), ούτε είδαμε πολιτικές που να μειώνουν την υπερβολική κατανάλωση. Η ενεργειακή πολιτική είναι ακόμα το να βάζουμε τις συσκευές στην πρίζα και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί πληρώνουμε τόσο.
Του ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ
