Ακούγεται σαν πολυτέλεια, αλλά δεν θα έπρεπε να αξιολογούμε και το τι γίνεται με τα παιδιά και τους νέους. Εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και φοιτητές, οι νέοι της χώρας, από τον Μάρτιο βρίσκονται μπροστά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Κλειστά σχολεία, τηλεμαθήματα, ένας τελείως διαφορετικός κόσμος από αυτόν που γνώριζαν ένα χρόνο μόλις πριν. Πόσο άραγε τους έχει επηρεάσει, πώς αντιλαμβάνονται τις αλλαγές;
Και δεν είναι μόνο η έρευνα για την ψυχολογία των παιδιών και την επίδραση όσων τους συμβαίνουν. Κυρίως είναι να αξιολογήσουμε πώς ζουν τα παιδιά και οι νέοι. Μαθαίνουν όσα πρέπει να μάθουν; Έχουν ποιότητα ζωής στα σπίτια τους, εκεί που ας μην το ξεχνάμε έχουν κλειστεί τόσο μεγάλο διάστημα; Αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους προβλήματα και πώς τα λύνουν;
Γιατί έχει σημασία να μιλάμε για τα παιδιά και να ασχολούμαστε με τους νέους; Ακριβώς γιατί είναι το μέλλον μας όσο κι αν το λέμε σε άλλες περιόδους λίγο κοινότοπα. Είναι το μέλλον. Και δεν θέλουμε να περνάνε περιόδους της ζωής τους με κενά και ελλείψεις. Θα βιώσουν τις δυσκολίες όπως όλοι μας και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Αλλά ας φροντίσουμε και για να έχουν όσο γίνεται και τις καλύτερες συνθήκες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
