Δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα αν κάποιος μου ζητήσει να του προτείνω να διαβάσει ένα βιβλίο ή να δει μια ταινία. Αυτό το πάθαινα από παλιά, όταν νεώτερος άρχισα να υποψιάζομαι ότι από ένα σημείο και πέρα, μία επιλογή τέτοια μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από διασκέδαση και αναψυχή. Μπορεί να είναι και ζήτημα προσωπικής ταυτότητας. Όχι ότι πρέπει να σοβαρεύουμε τα πάντα και να τα μετατρέπουμε σε οντολογικά ζητήματα. Όμως κάτι που διαβάζουμε εμείς και μας αρέσει, μπορεί να αποκαλύπτει βαθύτερες διεργασίες μας και κυρίως να λειτουργεί ως πρόταγμα και ως πρότυπο για κάποιον άλλον που δεν του ταιριάζει.
Αλλά είναι και πιο απλά τα πράγματα. Σπάνια, διαβάζω μόνο ένα βιβλίο ή το διαβάζω διά μιας. Πολλά αναγνώσματα μαζί, το ένα πάνω στο άλλο, συχνά με ασυνέχειες, από δοκίμια ως μυθιστορήματα κι από ποίηση ως ιστορία. Αυτή είναι η καθημερινότητά μου. Κι αυτό καλό δεν είναι, αλλά έτσι είναι η ζωή μας, γρήγορα και γεμάτη αλλαγές.
Και τα βιβλία απαντάνε σε αυτές τις αλλαγές μας. Ή δεν απαντάνε. Για αυτό και σπάνια προτείνω κάτι σε κάποιον άλλον, ειδικά όταν δεν ξέρω πως χειρίζεται τις δικές του διαπραγματεύσεις με τον χρόνο και τις μεταβολές του.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
