Δεν θα ήθελα να κάνω αυτό το πείραμα: Να καθίσω δύο τρεις μέρες συνεχόμενες μπροστά από την τηλεόραση και να παρακολουθήσω όλα τα δημοφιλή προγράμματα, κυρίως το πρωί και το απόγευμα. Γιατί από ό,τι έχω καταλάβει συνομιλώντας με αρκετό πια κόσμο είναι ότι διαμορφώνεται μία άλλη πραγματικότητα, πολλές φορές.
Θα πεις δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό, το συζητάγαμε και παλιότερα. Φαίνεται όμως ότι έχουν επέλθει και κρίσιμες μεταβολές. Για παράδειγμα, υποχώρησαν πολύ οι εναλλακτικές όψεις μέσα από τις εφημερίδες ή την ερευνητική δημοσιογραφία. Αν δεν αγοράζεις πια εφημερίδα ή δεν αναζητάς ενημερωτικά ντοκιμαντέρ, δεν έχεις εναλλακτικές προσεγγίσεις, ούτε πρόσβαση στη μεγάλη εικόνα. Οπότε το πιο απλό που συμβαίνει είναι ένα θέμα να παρουσιάζεται μόνο μέσα από μία μαρτυρία στο φακό ή μία άποψη. Πόσα άλλα στοιχεία όμως και αναγνώσεις υπάρχουν γύρω από τα μεμονωμένα στοιχεία ενός θέματος;
Αλλά νομίζω, ότι το βασικό είναι ότι πλέον η ενημέρωση στην τηλεόραση, σε τρομάζει, σου προκαλεί άγχος. Πρόκειται για μια κατάσταση έντασης που σε κάνει να νομίζεις ότι είναι πλήρως καταρτισμένος και μάλιστα σε έναν κόσμο γεμάτο αρνητικότητα. Όλα στο μυαλό σου έχουν μπροστά σου το πρόσημο του αρνητικού. Πώς όμως θα διαφανούν οι λύσεις και οι διέξοδοι, αν δεν συζητιέται και κάτι με πρόσημο το συν;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
