Αν πριν από μερικούς μήνες προκαλούσαν πονοκέφαλο τα μέτρα που έπρεπε να παίρνουμε για να μην κολλήσουμε, τώρα μας προκαλεί πονοκέφαλο όλο αυτό με τις οδηγίες για το πώς θα μετακινηθούμε και τι έγγραφα θα έχουμε μαζί μας. Λογικό θα πει κάποιος αφού είναι η εποχή των ταξιδιών. Και αν έχεις εμβολιαστεί όλα γίνονται πιο εύκολα αφού πατάς το κινητό και έχεις τον κωδικό σου για να περάσεις. Θεωρητικά, γιατί δεν είναι όλα εύκολα για όλους.
Όλα αυτά όμως μοιάζουν τόσο μάταια. Σού ‘ρχεται στο κεφάλι η παραλλαγή Δ και ξαναπιάνεις από την αρχή όλα τα γράμματα του αλφαβήτου με προφυλάξεις, οδηγίες και μέτρα. Γιατί καμία υπουργική απόφαση και κανένας νόμος δεν μπορεί να σε καθησυχάσει για τίποτα.
Να πω όμως κάτι που νομίζω ότι έχει σημασία. Από τη στιγμή που ολοκλήρωσα τον Μάιο τον εμβολιασμό μου, ένιωσα να μου φεύγει ένα μεγάλο βάρος. Ξέρω ότι υπάρχουν στατιστικές πιθανότητες να βρεθώ σε δύσκολη κατάσταση, αλλά οι πιο πολλές πιθανότητες είναι να αποφύγω τη βαριά νόσηση. Κι ένα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας αυτό το βρίσκω πολύ ενθαρρυντικό. Γιατί υπήρξαν στιγμές μέσα στο χειμώνα που δεν μπορούσες να δεις φως.
Ας είναι αυτό το δώρο του να φοβάσαι λιγότερο, το δώρο που έφεραν τα εμβόλια, η απαρχή της εξόδου.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
